Voor de meeste mensen is een ontruiming één van de weinige momenten dat ze met kraken geconfronteerd worden. Nu zijn grootschalige ontruimingen met ME ook voor krakers een uitzondering: verreweg de meeste kraakacties hebben een vreedzaam verloop. In de gevallen dat het toch op een confrontatie met de politie uitloopt, betekent dit dat er een goede reden voor is: er wordt ontruimd voor een louche eigenaar, voor een bizar nieuwbouwplan, of op grond van een aan alle kanten rammelende gerechtelijke uitspraak. Over dat laatste gaat dit zwartboek: rare, onzorgvuldige en onaanvaardbare vonnissen die ten uitvoer worden gebracht.

Dit lijkt een heikel punt in een land waar de integriteit en zorgvuldigheid van de rechtsprekende en uitvoerende macht als vaststaand feit wordt beschouwd. Waarschijnlijk is ook de overtuiging 'dat het wel goed zit' er de oorzaak van dat journalisten en media vaak niet verder kijken dan de wapenstok van de politie lang is.

Meestal wordt het falen van justitie pas na langere tijd duidelijk. Soms wordt dit het publiek duidelijk gemaakt door een zogeheten 'herkraak', maar vaker weten alleen de krakers dat er in het ontruimde pand na de ontruiming slechts sporadisch wordt gebouwd of dat het door een enkeling met een dubieus anti-kraakcontract wordt bewoond.

Dit zwartboek behandelt een aantal van zulke gevallen en probeert duidelijk te maken wat veel voorkomende misstanden zijn en wie daarvoor verantwoordelijk zijn. Wij hebben dit zwartboek in de eerste plaats geschreven als aanklacht tegen de tegenwoordige rechtsgang rondom kraakzaken, waardoor kraakpanden op oneigenlijke gronden worden ontruimd of na ontruiming gewoon leeg blijven staan. Ten tweede geeft het zwartboek een kijkje in de wereld van eigenaren en speculanten en hun praktijken. Ten derde is het voor krakers een goede gelegenheid om een overzicht te krijgen tegenover wie ze staan en welke conclusies ze daaraan kunnen verbinden.