.
In deze kraakhandleiding hoort eigenlijk geen Algemene Plaat selijke Verordening (APV) thuis, omdat deze in Amsterdam niet voorkomt. We willen echter ook service verlenen aan mensen die buiten Mokum wat willen doen. .
De praktijk en de geschiedenis:
Er bestaan vele misverstanden over de plaatselijke verordenin
gen. Zo werd in het verleden in Arnhem wel eens gesproken over
de "24-uurs APV". Het zou kunnen zijn dat deze in andere
steden bestaan heeft of misschien zelfs nog bestaat, maar niet
in Arnhem. Men verwarde hier het beleid van de politie met een
gemeentelijke verordening. Om te voorkomen dat jij ook je
strategie aanpast op basis van valse info (bv 's nachts kra
ken, 24 uur binnen zitten, of nog erger, de aktie afblazen)
kun je beter eerst de Algemene Plaatselijke Verordening, de
APV, opvragen. Dit kun je doen op het gemeente-tehuis of bij
de politie. Vraag niet speciaal naar een specifieke APV, maar
vraag de verordening in zijn geheel ter inzage. Dit kan een
hoop papier zijn over kermisregels, op welke dag je matjes mag
kloppen en meer uit de tijd zijnde dingen. Misschien staat er
iets in over kraken. Je hebt grote kans dat de tekst dan
ongeveer als volgt is:
"Het is verboden een gebouw als bedoeld in artikel 1, eerste lid, van de woningwet, dat niet in gebruik is en waarin men zonder toestemming van de eigenaar is binnengedrongen, zonder toestemming van de eigenaar in gebruik te nemen of te houden, dan wel zich aldaar zonder toestemming van de eigenaar te bevinden, nadat door of vanwege de eigenaar is bevolen zich uit het gebouw te verwijderen."
Deze tekst staat in de APV's van bijvoorbeeld de gemeente 's Graveland, Gendringen en Arnhem. Gemeentes hebben deze APV in een duister verleden ingevoerd in de hoop het kraken tegen te gaan. Voorheen hadden sommige gemeentes het idee dat ze te weinig juridische wapenen tegen het kraken hadden. Aan deze situatie is een einde gekomen in 1986 met de invoering van de Leegstandswet (welke het anonieme dagvaarden mogelijk maakt, bijvoorbeeld) en zeker in 1993 met de invoering van de huis vestingwet (art. 429). Nu al deze nieuwe wetten er zijn, zouden de APV's volgens hun eigen redenering moeten verdwij nen. Het blijkt echter dat naast de regeling voor het wassen van kleren in een sloot de APV over kraken ook voer voor historici moet blijven. Meestal zijn de APV's niet verwijderd. Op zich hoeft dit geen probleem te zijn, want vaak is de gemeente zelf al vergeten dat ze een anti-kraak APV hebben. In Gendringen (Ulft) en 's-Graveland hebben de gemeenten de APV niet gebruikt toen er eens gekraakt werd.
In Arnhem was men nog niet zo ver tot in 1994. De tekst in de APV over kraken was als bovenstaande wettekst. Daar was aan toegevoegd dat met invoering van de leegstandswet in 1986 deze APV te vervallen moest komen. Van 1986 tot en met 1994 heeft de gemeente deze APV nog proberen te gebruiken. De krakers lieten zich meestal uit het pand praten. Het stond immers in de wet. Gelukkig was niet iedereen zo na‹ef en begonnen enkele mensen een speurtocht. Naast de opmerking dat de wet al inge trokken behoorde te zijn, vond men een hoop oude juridische procedures rond deze wet, en artikel 122 van de gemeente wet. Deze wet stelt dat met invoering van een hogere regeling een lagere moet komen te vervallen. Gewapend met deze kennis trok men naar de gemeentelijke burelen en deed het verhaal uit de doeken. De gemeente zag af van toepassing van de anti-kraak APV. In een later proces, wat niet direkt met die APV te maken had, zei de landsadvokaat dat hij van de gemeente begrepen had dat de APV buiten werking was gesteld door de invoering van de huisvestingwet. De gemeente had een nieuwe regeling moeten maken, en was dit verzuimd. Overigens moest er niet te vroeg gejuichd worden in Arnhem. Men was gebrand op de ontruiming van het betreffende pand, en probeerde gelijk het ontstane gat te dichten met strafrechtelijke ontruimingen. Arnhem liep duidelijk achter, want er was al vlak na het invoeren van art. 429 jurisprudentie gekweekt rond A.P.V.'s. Dit is terug te vinden in het blad Kort Geding, 1994, 304 (De meeste advocaten hebben een abonnement op dit blad; verder ligt het ook bij alle bibliotheken met een Rechten afdeling ter inzage).