From: squatter (squatter@dds.nl)
Date: 09 Apr 2001 22:55 uur
bron: http://www.parool.nl/ 9-4-01
Zondagmiddag. De Ronde van Vlaanderen. Een
Italiaan is het eerst boven op de Muur van
Geraardsbergen. Tsjmil en Museeuw zitten in
de tweede groep. De zon is doorgebroken, de
renners worden door hun schaduwen vergezeld.
We zijn onderweg naar de Bosberg.
Telefoon.
Dochter neemt op. Dat kan zij prachtig. Ik bel
wel eens speciaal naar huis om ernaar te
luisteren. "Wat is er pap?" vraagt zij dan een
beetje geïrriteerd. Nu kijkt ze onzeker om zich
heen. "Met wie?" vraagt ze dan nog een keer. Er
volgt antwoord. "Voor jou pap," zegt ze en ze
geeft mij de telefoon.
"Wie is het?" vraag ik nog snel.
"Weet ik niet," zegt ze, en ze haalt haar
schouders op.
Het is een neef.
Neef Ger uit Barneveld. Bij zijn ouders heb ik
als kind weleens gelogeerd. Ik viel toen in een
sloot. Hieraan memoreert neef Ger. Zolang
hebben wij elkaar dus niet gesproken. Ruim
dertig jaar.
Enfin.
Ger is nu dakdekker, en gespecialiseerd in riet.
Vertelt hij. Hij heeft een eigen bedrijf. Ik vraag
hoe de zaken gaan. Goed, zegt Ger. Het rieten
dak is een goudmijn. Het klinkt misschien raar,
maar riet is niet aan te slepen. Ik vraag niet
verder. Ger informeert hoe het met mij gaat.
Hij weet dat natuurlijk wel een beetje, want ik
schrijf in de krant. Heel wat ooms en tantes,
neven en nichten en aangetrouwden lezen
weleens wat van mij. Daar wordt dan weer over
gepraat. Ik begrijp dat Ger zelf niet tot het
lezende deel van de familie behoort, maar tot
het pratende deel. Ik vraag of hij ter zake wil
komen. De Bosberg komt in zicht en het gat
tussen de kopgroep en de achtervolgers wordt
kleiner.
"Kootwijkerbroek," zegt Ger. Zijn stem klinkt
ineens heel ernstig. Ik doe het geluid van de
televisie zachter.
Mijn neef vertelt dat hij zaterdag in
Kootwijkerbroek was. Met een stel vrienden en
jongens die bij hem in het bedrijf werken. Ik
heb het vast wel op tv gezien. Het werd vechten
met de ME. Auto's in brand, stenen gooien.
"Uhuh," zeg ik neutraal.
"Waardeloos," zegt Ger grimmig.
Even is het stil. Erik Dekker hangt aan de staart
van de kopgroep. Hij wordt niet gelost op de
Bosberg. De Italianen maken nog steeds de
sterkste indruk. De tweede groep komt niet echt
dichterbij.
Ger komt nu ter zake. Maandag zijn er weer
acties in Kootwijkerbroek. Maar de meeste
mensen werken dan. Hijzelf moet bijvoorbeeld
een dak leggen in Giethoorn. Bovendien, dat
knokken met de ME is één keer leuk, maar als je
je eerste klap te pakken hebt gehad, weet je het
wel. Of ik Ger niet aan wat telefoonnummers
kan helpen van krakers in Amsterdam, ik ben
immers journalist.
Laatst, zo heeft mijn verre neef gehoord,
schreef ik over een groot kraakpand dat een
speciaal nummer had waarop de politie hen kon
bellen als ze een inval wilden komen doen. Dat
nummer wil Ger graag. Misschien dat die
krakers en hun vrienden naar Kootwijkerbroek
kunnen komen, maandag. Die jongens weten
hoe je de ME aan moet pakken.
De laatste kilometers naar de meet zijn
ingegaan. De kopgroep heeft de wind er goed
onder. Er zijn wat demarrages, maar niemand
komt weg. Erik Dekker rijdt achteraan. Mijn
dochter zit op het puntje van haar stoel. Ze
vindt dat ik op moet hangen. Ik zeg mijn neef
dat ik hem niet kan helpen.
"Daar was ik al bang voor," mompelt hij, "we
staan er hier alleen voor. De dieren worden
afgemaakt."
Ik zeg dat ik het ook niet weet en vraag of hij
vooral zijn ouders de groeten wil doen. Lieve
oom en tante. Ik zie mezelf nog liggen in die
Barneveldse sloot. Ger zegt dat hij het zal doen,
en hij hangt op. De kopgroep is in het zicht van
de vaste camera's. Het wordt een sprint. Als
mijn neef niet had gebeld, had Erik Dekker wél
gewonnen.
Martin Bril, 9-4-2001
--------------------------------------------------------------
afmelden kan via: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
info: http://kraken.dvxs.nl archief: http://skwot.dvxs.nl
autonoom centraal krakenverzamelpunt: http://squat.net
<sponsor> http://radar.squat.net </sponzer>
|