From: Oscar (ovrij@dds.nl)
Date: 15 Jul 2001 17:47 uur
---------- Forwarded Message ----------
Subject: kraken op z'n limburgs
Date: Sun, 15 Jul 2001 15:56:45 +0200
Uit: De Limburger
Door Rob Gommans en Roy Mevissen
Er wordt weer gekraakt in Nederland. Nadat de kraakbeweging
vanaf midden jaren tachtig min of meer plat lag, is er sinds enkele
jaren sprake van een opmars. Limburg doet voorzichtig mee. De
idealen van vroeger laten de krakers echter grotendeels links
liggen.
Piet sleutelt aan het slot van een huis aan het Monsepaadje in
Venlo. Het is één van de twee panden in die straat dat net gekraakt
is. En ook al is de woning niet van hem, vreemdelingen moeten
buiten blijven. Dus vervangt hij worstelend het deurslot. Met een
glimlach staat een Venlonaar toe te kijken terwijl zijn hond een
poot licht voor een plas. "Geweldig mooi', mompelt de man. "Leuk
ook dat ze het huis verven. Een verrijking voor de buurt. Op deze
manier blijven tenminste de junks weg die hier wel eens sliepen.'
Auto's rijden af en aan. Iedereen lijkt te willen zien wat de jongeren
met het pand gaan doen. Geen protesten. Integendeel:
bemoedigende duimpjes steken uit open ramen van de auto's, ten
teken van goedkeuring. Vreemde reacties? Niet echt. De buurt
rondom het Monsepaadje oogt verlaten. Eindelijk gebeurt er iets.
De straat doet denken aan een Amerikaanse goudzoekersstad
nadat bewoners in allerijl zijn vertrokken vanwege goudkoorts op
een andere plek. De autowasserette, een aantal huizen, ze staan
leeg. In afwachting van een projectontwikkelaar die aan de slag
gaat. De twee woningen aan het paadje zijn kraakpand nummer
drie en vier in Venlo. Officieel zitten er twee krakers in. Vlak over
de Maas in Blerick is nog een kraakpand, ook met twee bewoners.
Aan de Noord-Buitensingel in het centrum ligt het grootste pand,
een voormalige supermarkt die ruim een jaar geleden werd
gekraakt. Vier kraakpanden. Het is een opvallende aantal voor een
stad die de afgelopen tien jaar nauwelijks krakers kende.
De bewoners van de oude supermarkt noemen zich
Krakerscollectief Weerstand. Een naam die herinneringen oproept
aan de roerige jaren zeventig en tachtig, toen de kraakbeweging
regelmatig de voorpagina's haalde. De beelden van ME-schilden,
beklad met witte verf en vanillevla,zijn bekend.Die beelden zijn in
Limburg bijna ondenkbaar. Limburg heeft wel te maken met
krakers, maar slechts mondjesmaat. Zoals gezegd: Venlo telt vier
kraakpanden. In Heerlen zijn ook krakers actief, hoewel het aantal
panden op één hand te tellen is volgens een woordvoerder.
Hetzelfde geldt voor Maastricht, waar volgens een woordvoerster
officieel één gemeentelijk pand bezet is. De provinciehoofdstad telt
echter minimaal drie kraakpanden. Ook Roermond blijft niet
verstoken van krakers, hoewel die gemeente nu even geen
kraakpand telt. Roermond kent gemiddeld één kraak per jaar,
weten ze op het gemeentehuis. Sittard-Geleen laten de krakers
vooralsnog links liggen. Omdat het redelijk rustig is, hebben de
Limburgse gemeenten ook niet echt een anti-kraakbeleid. Soms
schakelen ze zoals in Heerlen - uit voorzorg stichtingen in als
panden leeg komen te staan. Die regelen bijvoorbeeld tijdelijke
bewoners en proberen zo te voorkomen dat de gebouwen in handen
vallen van krakers. Maar stringente maaregelen hebben de
gemeenten niet op papier gezet. Het selecte groepje krakers
gedraagt zich bovendien voorbeeldig. Vergeleken met steden als
Nijmegen en Amsterdam is de Limburgse kraakbeweging
gemoedelijk van aard. Er wordt weerstand geboden, maar niet tot
de laatste snik. "Als de eigenaar kan aantonen dat hij iets met het
pand van plan is, trekken we er uit en zoeken we weer iets
nieuws', oppert Koen (23), van oorsprong Maastrichtenaar en
bewoner van het Venlose supermarktpand. Tot nu toe hebben de
bewoners nog niets gehoord van de eigenaar, een
beleggingsmaatschappij. "Die betaalt netjes de
elektriciteitsrekening', vertelt Koen. "We hebben aangeboden om
de rekening zelf te betalen, maar dat wil de eigenaar denk ik niet.
Daarmee zou hij erkennen dat hier iemand woont en dan staan wij
als krakers veel sterker.' Al meer dan een jaar wonen ze in de
voormalige supermarkt. Officieel met z'n zevenen, maar inclusief
logés met veel meer mensen. De gasten blijven soms een paar
dagen hangen, dan weer enkele maanden. Druk is het niet, deze
middag. "De meeste bewoners zijn aan het werk', vertelt Koen.
[T] hebben het verwaarloosde pand inmiddels omgetoverd tot iets
dat wat wegheeft van een kruising tussen een jeugdherberg en een
new age-centrum. Dat laatste wordt benadrukt door de Tibetaanse
monnikenzang die de ruimte in serene rust dompelt. Het
kraakmeubilair is uitgebreid. De keuken is van alle gemakken
voorzien, er is een grote gezamenlijke slaapruimte, een
zelfgebouwde douche. Een ander vertrek is volgestouwd met
computers, de meesten met internetverbinding. In de centrale hal,
waar vroeger de onsjes gehakt en de pakken koffie in de schappen
lagen, staat nu een uitgebreide geluidsinstallatie. Op de achterste
wand is in zwart-wit een groot omega-teken geschilderd, het
symbool voor weerstand. Het logo keert terug op Koens
achterhoofd, als toefje haar in zijn gemillimeterde kapsel.
Weerstand waartegen eigenlijk? Uit verschillende steken onder
water blijkt dat Koen niet veel op heeft met de overheid. Laatste
voorbeeld van een, volgens Koen, onterecht optreden van de
gemeente Venlo: de inval die de politie eind april in het pand deed.
Er werden veertien mensen gearresteerd, omdat ze volgens de
politie bezig waren met het voorbereiden van een illegale
houseparty. "Puur een pr-stunt van de gemeente en
de politie', aldus Koen. [T] tegen de overheid is voor de Venlose
krakers niet de enige reden om het pand bezet houden.
Woningnood en leegstand blijven de belangrijkste drijfveren.
Medebewoner Michiel (21): "Ik wil met het kraken laten zien dat er
ook andere manieren van wonen zijn als je aan de grond zit.' Net
als Koen is ook hij een tijdje op zoek geweest naar een woning via
de officiële instanties. Dat leverde niets op. Vandaar de kraak.
Michiel noemt Weerstand een kunstenaarscollectief in de ruime zin
van het woord'. De één schildert, de ander maakt muziek. Koen:
"Je kunt hier alles uitproberen op het gebied van kunst. Als
iemand me een jaar geleden had gezegd dat ik de grote zaal hier in
mijn eentje zou beschilderen, had ik het niet geloofd.' Die dubbele
functie - wonen en ontplooien zie je in de meeste Limburgse
kraakpanden terug. Van het Damiaanklooster in Meerssen waar een
groot atelier gepland is, tot een bedrijfsloods in Weert waar
krakers al meer dan een jaar bezig zijn met de aanleg van een
skatebaan. Ruimte om je eigen ding te doen. Zo noemt kraker Joris
(25) uit Maastricht die andere drijfveer om in een leegstaand pand
te gaan zitten. Samen met negen anderen bewoont hij een statig
vervallen herenhuis aan de Boschstraat in het centrum van de
stad. Voorheen huisde een verkoopcentrum voor automaterialen in
het pand. Toen dat eenmaal weg was, stond het drie jaar leeg.
Ruim een jaar geleden trokken de krakers erin.
Eerder zaten ze in een woning aan de Meerssenerweg. "Dat huis
mis ik echt', mijmert bewoonster Patricia (29). "Water halen bij de
buren, 's avonds kaarsjes aan omdat we geen elektriciteit hadden.'
In de Boschstraat zijn de voorzieningen beter. In de meeste
vertrekken is licht. Er is stromend water. Handig voor de
schildpadden die op de bovenste verdieping in een opblaasbadje
rondzwemmen. Joris en een huisgenoot bekijken ondertussen een
videofilm met Jennifer Lopez. De woning verschilt eigenlijk maar
weinig van een studentenhuis. Ware het niet dat één van de
vertrekken is ingericht als expositieruimte en de centrale zaal op
de begane grond eens per week dienst doet als biologisch-
vegetarisch eetcafé. Elke woensdagavond weet menig
Maastrichtenaar van buiten de kraakbeweging zijn weg naar het
nietcommerciële restaurantje te vinden. In de expositieruimte
mogen kunstenaars op eigen risico hun werk tentoonstellen.
Bewoonster Lene (23) beheert het zaakje. Het functioneel
gebruiken van het huis is voor haar een morele plicht. "Ik moet
kunnen rechtvaardigen dat ik dit huis zomaar kraak', zegt Lene.
"We zitten hier gratis. Op deze manier kunnen we iets teruggeven
aan de buitenwereld.'
[T] zit het eigenlijk met de idealen waar het de kraakbeweging van
oudsher om begonnen was? Echt anarchistisch en anti-
kapitalistisch zijn de meeste krakers niet meer. Velen hebben
gewoon een baan buitenshuis of volgen een opleiding.
Joris: "Het politieke element speelt niet meer zo sterk. Toch blijft
kraken ook voor mij een protest tegen leegstand. Maar de
confrontatie wordt niet meer gezocht. Ik trek de grens bij geweld.
Dat gebruik ik niet.' Patricia is het daarmee eens. "Je kan beter
gewoon met elkaar praten. Politie-agenten zijn ook maar
mannetjes die hun werk doen. En zo streng treden ze hier niet op.'
Volgens de twee is er geen sprake van een hechte kraakscene
binnen de provincie. "In Maastricht hebben de krakers onderling
veel contact. Maar daarbuiten is het eigenlijk ieder voor zich. Dat is
inherent aan de kraakbeweging: de leden zijn individuen. Kraken is
georganiseerde chaos.' "Vroeger was het een subcultuur, nu
is het een versplinterde groepering', vindt Michiel in Venlo. "Kraken
staat voor vrijheid en zelfinitiatief.' Volgens Koen is de
kraakbeweging nu langzaam aan het uitvoeren wat oorspronkelijk
de bedoeling was: "Je gaat een huis in, knapt het op, doet er iets
nuttigs mee. Wie weet kunnen krakers straks hun panden gaan
huren of kopen.' Maar voordat het zover is wil hij eerst Venlo
opstoten in de vaart der volkeren. "We willen zoveel mogelijk
krakers hiernaar toe halen. Er staan nog meer dan vijftig panden
leeg, dus plaats genoeg. We gooien Venlo in de uitverkoop. We
zitten toch al in een supermarkt.'
zaterdag, 14 juli 2001
--------------------------------------------------------------
afmelden kan via: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
info: http://kraken.dvxs.nl archief: http://skwot.dvxs.nl
autonoom centraal krakenverzamelpunt: http://squat.net
<sponsor> http://radar.squat.net </sponzer>
|