----------------------------------------------
|
From: Joop Ankerman (ankerman@angelfire.com) Date: 01 Aug 2002 00:02 uur
Uit Tubantia 29 juli 2002
Pretentieuze krakers willen zich manifesteren
De AKI-studenten die in februari van dit jaar het voormalige schoolgebouw aan de Daalweg kraakten, hebben nu even respijt van alle problemen die daarbij ontstonden. Maar het is wel irritant dat we nog steeds worden aangesproken als die krakers die het pand hebben afgepakt van de stichting Aram. We hebben namelijk alles netjes volgens de regels gedaan.
Er is geen gas, maar wel water en elektriciteit. De lokalen zijn meer atelier dan leefruimte. Tussen de verftubes, kwasten en spuitbussen ligt een kat lui in de zon te slapen. Verstopt in een hoekje ligt een matras of staat een bank.
We hebben de ruimte bewust meer ingericht als expositieruimte, vertelt Walter, iin van de negen bewoners. Ongeveer eens in de maand organiseren we een tentoonstelling. Dan is het hier ook allemaal strak en schoon. We wonen hier wel, maar het ging ons vooral om de atelierruimte. Toen we deze school kraakten, wisten we helemaal niet dat er al plannen voor waren. Maar daar kwamen we al snel achter.
De studenten van de Enschedese kunstacademie zijn geen stereotype krakers. Geen hanekammen, geen geitewollen sokken. Toch is dat het beeld dat over hen bestaat. Voor veel mensen heeft kraken toch een negatieve bijklank, zegt bewoner Mark. Walter knikt: Bijna niemand weet dat er een wetgeving bestaat voor het kraken van een pand. We hebben alles netjes volgens de regels gedaan. We hebben zelfs brieven bij de omgeving in de bus gedaan, om te vertellen wat we hadden gedaan en waarom. Ook hebben we de gemeente geonformeerd.
Mark vult aan: We houden de buurt ook op de hoogte van onze activiteiten. Als we bijvoorbeeld een expositie hebben, delen we flyers rond.
Er zijn nog een heleboel mensen die niet over dat onderwerp krakers heen kunnen komen, zegt Walter. Voor hen zijn wij die krakers die het pand van Aram hebben afgepakt. Dat is heel irritant. Want we zitten hier wel met een bepaald doel.
De studenten proberen een platform voor de kunst in Enschede te crekren. Daarvoor hebben ze de Stichting Kongsie opgericht. In het Westen is er meer mogelijk op het gebied van kunst dan hier in Enschede. Afgestudeerde kunstenaars vertrekken dus naar Amsterdam. Er is hier weinig ervaring, aldus Walter.
Pretenties
Maar wel een heleboel pretenties, zegt Mark. Ze willen van alles gaan doen en dat klinkt heel hoopgevend. Maar als je werkelijk met die mensen gaat praten, blijkt dat de plannen al een paar jaar stil liggen.
Een aantal dingen die de gemeente in de beeldende kunst-nota heeft neergezet, doen wij hier nu, zegt Walter. Er komen hier bandjes oefenen, in de zomer hebben we atelierruimte vrij. Misschien zitten we hier volgend jaar niet meer, maar de stichting Kongsie blijft blijft bestaan.
De kunstwereld van Enschede heeft het kraakpand in elk geval al ontdekt. Voor het kunstfestival Rockarty, dat in september dit jaar zal plaatsvinden, hebben zich al verscheidene kunstenaars gemeld om aan de Daalweg te exposeren.
We moeten de buurt duidelijk maken dat we een aanwinst zijn, zegt Walter. Dat klinkt misschien wat hoogdravend, maar aan de andere kant: we doen hier wel van alles en nog wat. Exposities, radio-uitzendingen. En we krijgen docenten op bezoek. De directeur van de AKI is zich ook bewust van wat wij hier willen doen. En blijkbaar staat de kunstwereld achter ons.
Koetjes en kalfjes
Met de buurt is er over het algemeen goed contact. Het is niet zo dat we iedereen persoonlijk kennen, zegt Walter. Maar we kunnen met de meesten wel gewoon over koetjes en kalfjes praten.
Niet iedereen is volgens de jonge kunstenaars echter zo blij met de krakers: Blijkbaar is dat hele gedoe over buitenlanders en die stichting toch vaak interessanter dan dat je hier iets probeert op te bouwen.
Is your boss reading your email? ....Probably
---------------------------------------------------------------------
|