From: Kraakgroep Groningen (kggroningen@hotmail.com)
Date: 12 Jan 2002 00:28 uur
uit het Nieuwsblad van het Noorden 11-1-02
Van kritiek iets vernijnig moois maken.
Het decor voor de roman 'De ziel van de kakkerlak' wordt gevormd door de
Groninger kraakscene. Schrijver Leon Gommers blikt terug op een
'moralistische, drammerige, humorloze' tijd.
De generatiekloof tussen vader en zoon Leon Gommmers is tot het bod
uitgevochten. Vader Gommers was directeur Opleidingen van de Mobiele
Eenheid, zoonlief ging kraken en kreeg vervolgens 'slaag en werd door ruiten
gegooid' door mannen die zijn vader had opgeleid. Gommers ''Vredesrampen
noemde mijn vader die ontruimingen. Je bent zelf een vredesramp,zei ik dan
altijd.''
Voor de roman De ziel van de kakkerlak, greep Gommers terug op de tijd dat
hij kraakte. Behalve in Barcalona speelt de roman zich voor het overgrote
deel af in Groningen, waar de kraakbeweging tot in de jaren '90 welig tierde
en waar Gommers, net als Oskar, de hoofdfiguur van het boek, daadwerkelijk
enige tijd op zijn 'kissies' heeft rondgestapt.
Uit De ziel van de kakkerlak blijkt dat Gommers met gemengde gevoelens -
''IK was destijds net als iedereen linksgezind, maar heb sindsdien Nietzsche
gelezen en dan verandert er het een en ander''- terugkijkt op die periode.
''Ze zeiden dat er geen werk was. Er waren geen woningen. De kranten noemden
ons een verloren generatie. En als je dan jong bent, geloof je dat en raak
je verdwaald in de zwarte ellende.''
De idealen waren fraai -betaalbare woningen voor iedereen, om er maar een te
noemen- maar van die mooiheid was op den duur weinig meer over.
''Het was een bijzonder moralistische, drammerige, humorloze tijd.
De krakersorganisatie kende blokhoofden. ''Eigenlijk de kapo's binnen de
beweging. Voor het merendeel, met respect, meao-ers die gestrand waren
wegens hasj of problemen thuis.'' In alle ernst werd er vergaderd over de
vraag of de handen van huisjemelkers met een moker bewerkt moesten worden.
Er werd gekauwd op het probleem hoe het spoorwegnetwerk rond Roosendaal plat
te legge. ''Als je het niet met ze eens was, dan was je een fascist, maar
hun eigen inborst week er weinig van af.''
Ook met de romantiek was het vrij beroerd gesteld. De vrouw was per
defenitie een slachtoffer. Als je je kin per ongeluk een beetje in de lucht
stak, was je erectief bezig. Het was een vrij protestantse, zwaar
gereformeerde troep. Ik heb altijd aan judo gedaan. Ik ben gewend
om iemand eerst te groeten voordat ik hem op de grond gooi. De krakers
groetten nooit. ze hadden geen omgangsvormen.''
Toch had de kraakperiode leuke kanten, zegt Gommers. ''De tomeloze energie.
Geen wonder. Kwaad! Woedend waren we. Dus dan was er weer een ontruining
geweest en dan kraakte je weer wat nieuws, om er meteen een muurschildering
te maken. Of je bouwde een sokkel waar je een bed van twee bij drie meter op
zette omdat je een vriendinnetje had waar je zo verschrikkelijk geil van
werd.''
Maar ja, geil worden was in die tijd dus een minder wenselijke uiting van
mannelijke onderdrukking van de toch al zo geknechte vrouw en die
muurschilderingen....Tja. Gommers werd pas gelukkig toen hij de Spaanse
theater La Fura Dels Baus tegenkwam in Amsterdam. ''Omdat ik zag hoe hard
je moest werken om overeind te blijven. Ik zag hoe je kritiek om kunt in
iets vernijnig moois. Zonder dat je verzand in dogma's.'' Dat is ook de
reden waarom Gommers uiteindelijk de krakers en de theatermakers in een
roman samen bracht. Oskar laat zich op sleeptouw nemen door de theatergroep
en kiest voor de kunst, zoals Gommers destijds voor het schrijversschap
koos.
Inmiddels zijn de 'Furera en Gommers innig bevriend. Die vriendschap kostte
hem wel zijn haar. ''Ze hebben me kaalgeschoren. Een initiatierite.'' In
zijn roman beschrijft Gommers hoe Oskar, onder de klanken van Oh Deliliah
van Tom Jones, kaal geschoren wordt door Fureria. ''Ze zeiden tegen me: 'Als
jij het flikt om ons tot fictie te verheffen, dan verheffen we de
hoofdpersoon van je boek tot werkelijkheid.''
Bram Hulzebos
''jaja, ik heb het boek gekocht en het is echt behoorlijk goed geschreven
maar het is wel duidelijk dat deze meneer Gommers enigsinds gefrustreerd is
over een bepaalde periode uit leven en daar met dit boek definitief afstand
van wil doen, zn vader zal trots op hem zijn.
Het boek geeft verder wel een boeiende schets van de kraakscene uit de jaren
80 in deze stad.''
veel groeten uit Groningen
_________________________________________________________________
Send and receive Hotmail on your mobile device: http://mobile.msn.com
---------------------------------------------------------------------
Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
Faq: kraken-post-faq@dvxs.nl Archief: http://skwot.dvxs.nl
Kraken verzamelplaats: http://squat.net
http://radar.squat.net om de winterdagen warm te houden
|