----------------------------------------------
|
From: Joop Ankerman (ankerman@angelfire.com) Date: 22 Jul 2002 22:26 uur
Het brave Hengelo groeit steeds meer uit tot krakersbolwerk
Breek de dag, kraak n huisje
Kraken. Veel mensen beschouwen het als een fenomeen uit de jaren tachtig. Een hype die wel over zou waaien. Maar de krakersscene is alive and kicking. Ook in het brave Hengelo. Inmiddels telt de stad vijf kraakpanden. Maar wie zijn de mensen die ze bewonen? En wat zijn hun motieven? Een duik in de wereld van de krakers.
Het is er rustig. Het pand aan de Oude Molenweg staat al een flink aantal jaren leeg. Dichtgetimmerde ramen geven het een sinister aanzicht. Het is nog maar de vraag hoe lang die relatieve rust nog gaat duren, want er zijn kapers op de kust. Letterlijk, want sinds de krakersbeweging twee jaar geleden vaste voet onder de grond kreeg in Hengelo is geen leegstaand gebouw meer veilig. Leegstand is diefstal is het devies. Binnen korte tijd bezette de beweging vijf panden in Hengelo. De dienstwoning van het voormalige badhuis aan de Oldenzaalsestraat is de nieuwste aanwinst. Zon dertig mensen, vooral jongeren van onder de vijfentwintig jaar, wonen en leven in de kraakpanden.
Autonomen, anarchisten, linkse rakkers, nietsnutten zelfs. Dat is het ongenuanceerde beeld dat veel mensen hebben van krakers. Omwonenden kijken ze vaak met de nek aan of zijn zelfs bang voor ze, zonder moeite te doen om nader kennis te maken. Not in my backyard alsjeblieft. De beelden uit de jaren tachtig waarbij krakende punkers huisraad op aanstormende ME-ers gooien staan daarbij op het netvlies gegrift. Maar de tijden zijn veranderd. Het poldermodel heeft ook in kraakland toegeslagen. Overheden gaan anders om met kraak, geweld komt nauwelijks nog voor, overleg is het credo. Toch is de achterdocht tegen de gevestigde orde nooit verdwenen. Zo zijn achternamen nog steeds taboe. De angst voor dagvaardingen of schadeclaims op de deurmat zit nog steeds diep.
Kraken is zelfs geen links alleenrecht meer. Er zijn in den lande zelfs neo-fascistische kraakpanden, hoewel die in Hengelo (nog) niet zijn gesignaleerd. De Hengelose kraakscene is over het algemeen wel behoorlijk links georiknteerd.
Zijn echte naam hoeft niet in de krant, zeg maar Boeddha. Hij is een van de bewoners van De Penarie aan de Twekkelerweg: In principe zijn we een behoorlijk homogene groep, hangen hetzelfde gedachtengoed aan, maar de groep is wel verdeeld in een aantal subgroepen. We kennen elkaar allemaal, en als er ergens stront aan de knikker is, dan staan we voor elkaar klaar. Maar we hebben allemaal onze eigen motieven om te kraken. Zo ging het mij in eerste instantie vooral om het lekker goedkoop wonen. Maar ook ik ben bijvoorbeeld tegen de commercie, het economische systeem en de bio-industrie. Echt politiek actief ben ik echter niet, aldus Boeddha.
Maarten en Lukas zijn dat veel meer. Ze hebben duidelijke ideekn over hoe de samenleving eruit moet zien en proberen actief anderen te bekeren tot hun geloof. De visie van Boeddha is hen een beetje een doorn in het oog. Gedreven vertellen ze over hun visie op de bio-industrie (we mogen dieren niet als product gebruiken), het milieu (het is goed dat de chloortransporten stoppen) en vele andere plannen om de wereld te verbeteren. Ze wonen sinds mei samen met drie anderen in een pand bij de oude bierbrouwerij. Ze zitten allemaal op de kunstacademie AKI in Enschede. In tegenstelling tot de andere kraakpanden komen de meeste bewoners niet uit Twente. Volgens Lukas is dat ook een reden dat ze politiek wat actiever zijn dan de anderen. Het is een cultuurverschil. De krakersbeweging komt toch uit de randstad. We zijn er meer mee opgegroeid.
Veel van de Hengelose krakers hebben overigens iets met kunst. In nagenoeg alle panden wordt geschilderd, gemusiceerd of gedicht. Her en der worden exposities gehouden of er treedt een bandje op, soms zelfs hele festivals.
Met kunst begon het allemaal. Twee jaar geleden kraakte Kunstenaars Collectief Charly de oude Ariknsschool aan de Oldenzaalsestraat, om er een expositie- annex oefenruimte van te maken. Na een aantal omzwervingen kwamen ze tenslotte in een oude boerderij bij het ziekenhuis terecht. Daar zitten ze nog steeds. Takis is een van de krakers van het eerste uur. Hij staat anders in de wereld dan Maarten en Lukas. Hoewel ook hij vindt dat er een redelijk collectief qua gedachtengang heerst. Takis benadrukt vooral de sociale kant van de beweging. Van oorsprong zijn we een sociale krakersbeweging, meent hij. We zijn idealistisch, maar niet extreem. Wij proberen de mensen te helpen. Onze boerderij is een soort vrijplaats. De deur staat altijd open. Soms is het net een station; de mensen komen af en aan. De relatie met de omgeving vindt hij belangrijk. Als je kraakt, dan kraak je niet alleen een pand, maar ook de omgeving. Daarom is er ons veel aan gelegen om de relatie met de buren goed te houden. Toen we hier n Met de vijf kraakpanden is het einde waarschijnlijk nog niet in zicht. De beweging dijt nog steeds uit. Volgens eigen zeggen sluiten steeds meer jongeren zich bij hen aan en dus zal de behoefte aan meer woonruimte voorlopig blijven.
Volgens de krakers kost het geen enkele moeite om een nieuw onderdak te vinden. Er staat ontzettend veel leeg hier, zegt Boeddha. Het maakt niet uit als we uiteindelijk uit De Penarie gezet worden. We gaan gewoon door.
Is your boss reading your email? ....Probably
---------------------------------------------------------------------
|