From: roje - (roje000@hotmail.com)
Date: 14 May 2002 14:11 uur
beste mensen
in de groene amsterdammer van vandaag staat een goed stuk van geert mak over
juanra.
Een Catalaan in een vergeten cel 13-05-2002
Geert Mak
Op 16 januari, vlak voor Het Huwelijk, werd in Amsterdam een zogenaamde
Eta-terrorist aangehouden. Groot nieuws. Het was zelfs aanleiding tot een
inval in het krakersbolwerk Vrankrijk, waar hij logeerde. Al snel bleek dat
de ‘terrorist’ in kwestie in werkelijkheid de befaamde Catalaanse rockzanger
Juan Ramón Rodríguez Fernández was, beter bekend als Juanra, die met zijn
band Golpe (slag) hele stadions tot vervoering bracht. Hij zong soms
Catalaanse en Baskische nationalistische teksten, maar van de moordpartijen
door Eta moest hij niets hebben. Tot de dag van vandaag zit hij vast in de
gevangenis van Vught. Er is een diepe stilte neergedaald over Juanra. Maar
zijn dossier spreekt boekdelen.
Wie het pak openslaat ziet allereerst een Internationaal Aanhoudingsbevel,
afgegeven door de Centrale Rechtbank van Instructie no. 5 te Madrid. Formeel
wordt Rodríguez Fernández beschuldigd van ‘samenwerking met een gewapende
bende’. In concreto ging het om het zogenoemde c omando Gorbea van Eta, dat
in mei en juli 2001 in Barcelona en Girona vier moorden zou hebben gepleegd.
Juan zou ‘tot twee keer toe inlichtingen hebben verschaft inzake mogelijke
doelwitten in verband met extreem rechts’ – onder andere over de oprichter
van de organisatie Cedade. Alle gegevens werden bij een huiszoeking
aangetroffen tussen de papieren in het hoofdkwartier van het commando. De
gevangengenomen commandant van het commando, een zekere García Jodrá, had
bovendien verklaard dat Rodríguez dit materiaal had verzameld. Wel had hij
eraan toegevoegd dat Rodríguez ‘er later van afzag’ om verdere contacten met
Eta te onderhouden.
Vervolgens bevat het dossier een proces-verbaal van de regiopolitie
Amsterdam-Amstelland over de aanhouding van Rodríguez. Volgens dit verslag
kwam op 27 december een verzoek binnen van de luitenant-kolonel Corraliza
van de informatiedienst in Madrid, waarin hij verzocht om ‘observatie’ van
een aantal mensen die op 2 januari naar Nederland zouden vliegen om Juan
Rodríguez te ontmoeten – onder anderen diens zoon. Interessant is hoe de
Spaanse politie de Nederlandse collega’s alvast warm maakt: ‘Van Rodríguez
Fernández wordt in dit verzoek gemeld dat het vermoeden bestaat dat zijn
activiteiten in Nederland in verband staan met het opzetten van een
infrastructuur voor andere leden van Eta in Nederland.’ (Dat vermoeden
strijdt overigens met de eerdere verklaring van García Jodrá, dat Juan geen
verdere contacten met Eta wilde onderhouden.)
Na wat doorbladeren is daar het officiële uitleveringsverzoek van de Spaanse
ambassade. ‘Betrokkene wordt verdacht van het behoren tot de organisatie Eta
en samenzwering voor het plegen van moord’, aldus het ministerie van
Buitenlandse Zaken. De aanklacht is dus stevig verzwaard – ‘samenwerking
met’ is ‘behoren tot’ geworden, en er is ‘samenzwering voor het plegen van
moord’ bijgekomen. Uit de bijlagen blijkt echter dat de feiten waarop de
aanklacht is gebaseerd nog altijd exact dezelfde zijn.
Nu gaan we de tweede akte in. Opeens weerklinkt tussen alle papieren een
andere toon. Een nauwkeurige Amsterdamse officier van justitie begint vragen
te stellen. ‘Sinds wanneer was Rodríguez lid van de organisatie?’, wil
mevrouw Liane Ang van het arrondissementsparket Amsterdam weten. ‘Zette hij
een cel op in het buitenland?’ ‘Vond de aanslag op het leven van de
oprichter van Cedade werkelijk plaats?’
De Spaanse officier van justitie Enrique Molina antwoordt per kerende post.
Rodríguez is volgens hem al lid van het Gorbea-commando sinds 1997. Hij
heeft echter nooit informatie verzameld over extreem rechtse groepen. Dat
paste ook helemaal niet in de strategie van Eta en de Gorbea-cel: de doelen
waren de twee grootste politieke partijen van Spanje, de Partido Popular
(PP) – de partij van premier Aznar – en de Partido Socialista Obrero Español
(PSOE), de Spaanse socialisten. ‘Er is’, zo schrijft Molina letterlijk, ‘dan
ook geen bewijs dat hij betrokken was in acties tegen extreem rechts.’ Ook
is het, aldus Molina, ‘onmogelijk’ dat Rodríguez in contact stond met de
Eta-leiding. Dat paste totaal niet in de hiërarchische, piramidale structuur
van deze organisatie.
Dus niks ‘samenzweren tot moord’ op die oprichter van Cedade. Het wordt nu
wel heel onduidelijk waarvan Rodríguez Fernández eigenlijk wordt
beschuldigd. Mevrouw Ang van het Amsterdamse parket stelt dan ook nieuwe
vragen. Ze wil nu ook weleens weten wat die bij de huiszoeking gevonden
‘niet gedetailleerde informatie’ inhoudt, waaruit de betrokkenheid van
Rodríguez bij Eta duidelijk zou blijken. (Men kan bijvoorbeeld ook denken
aan vingerafdrukken of stukken met zijn handschrift.) Is de verdenking
jegens Rodríguez enkel gebaseerd op die ene verklaring van García Jodrá, of
is er meer materiaal?
Het duurt bijna drie weken voordat haar Spaanse collega Molina antwoordt.
Rodríguez verzamelde nu wel weer informatie over extreem rechts, alleen
heeft Eta die als irrelevant weggegooid. Ook verzamelde hij nu opeens
informatie over leden van de PP en de PSOE. Dat is weer een heel ander
verhaal dan waarop de aanklacht en het uitleveringsverzoek zijn gebaseerd.
Bewijzen worden verder niet aangevoerd. Ook een beschrijving van de ‘niet
gedetailleerde’ informatie kan niet worden gegeven, laat staan dat iets kan
worden doorgestuurd.
De spectaculaire beschuldiging dat Rodríguez bezig zou zijn een Eta-cel in
Nederland op te zetten – in januari dikke koppen in De Telegraaf – wordt nu
geruisloos ingetrokken: ‘Het organieke systeem van de Eta laat niet toe dat
een persoon van geringe belangrijkheid binnen de criminele organisatie de
bevoegdheid heeft om (…) op eigen gelegenheid een operationele groep te
formeren.’
Interessant is ook de reactie op de suggestie dat de enige bron, García
Jodrá, zou zijn doorgeslagen na een martelpartij, en dat hij Rodríguez
alleen heeft genoemd omdat de naam van deze populaire lastpost hem in de
mond werd gelegd. García heeft die beschuldiging korte tijd later alweer
ingetrokken. Officier Molina schrijft dat de aangifte van marteling een
standaardpraktijk is van Eta-verdachten, en dat Rodríguez’ klacht dan ook
geen succes heeft gehad.
Dit laatste is feitelijk onjuist. Molina’s aangifte is nog in behandeling.
Bovendien is niet alleen het aangifte doen van marteling, maar ook het
martelen zelf helaas nog een standaardpraktijk binnen het justitiële
apparaat van ons EU-medelid Spanje. Nog vorige maand beschuldigde Amnesty
International de Spaanse politie van martelpraktijken – met name ten aanzien
van buitenlanders. En op 14 maart jongstleden publiceerde de speciale
rapporteur van de VN, sir Nigel Rodbey, een dik rapport over recente
gevallen van marteling, waarin Spanje met maar liefst 185 gevallen
vertegenwoordigd was. Helaas negeerde onze wakkere Amsterdamse officier van
justitie dit aspect van de zaak volkomen.
Nu volgen nog twee aangehechte stukken in het Spaans. Het eerste stuk is een
officiële aangifte van García Jodrá. Hij zou door de politie constant zijn
geslagen. Ook probeerde men hem te laten stikken in een plastic zak. Het
tweede stuk is de beschikking van de Madrileense rechter van instructie,
waarbij García, ná zijn verhoor en eventuele doorslaan, in staat van
beschuldiging werd gesteld. Hierin wordt vastgesteld dat het Gorbea-commando
pas in maart 2001 is opgericht. Rodríguez kan dus nooit al vanaf 1997 lid
van dit commando zijn geweest. Interessant is ook de nauwkeurige
omschrijving van de taken van de diverse leden van dit commando. Met geen
woord wordt hierin gerept van Juan Ramón Rodríguez Fernández.
Wat nu? Rodríguez Fernández komt op 11 juni voor. Hij heeft dan vijf maanden
vastgezeten, enkel op basis van veronderstellingen en gevolgtrekkingen,
zonder één concreet feit. Ja, een bekentenis die onder dubieuze
omstandigheden tot stand kwam en direct weer is ingetrokken. Geen normale
Nederlandse officier begint op een dergelijke wankele basis aan een
strafzaak. Omdat de Spaanse rechtsmethoden reiken tot Amsterdam en Vught,
zit Rodríguez toch achter een Nederlandse celdeur. Nog steeds wordt hij
enigszins beschermd door een aantal waarborgen die de Uitleveringswet eist.
Volgend jaar, na de invoering van het Europese Arrestatiebevel, is er
helemaal geen mevrouw Ang meer die pinnige vragen stelt aan haar Spaanse
collega. Dan is de Nederlandse politie en justitie een rechtstreeks
verlengstuk geworden van de Spaanse – in goede, maar ook in kwade zaken.
Iedere ketting is even sterk als de zwakste schakel. Dat geldt ook voor de
nieuwe keten van rechtssystemen, die binnen Europa nu wordt kortgesloten.
Rodríguez is de eerste zwaluw die ons vertelt van de winter.
_________________________________________________________________
Get your FREE download of MSN Explorer at http://explorer.msn.com/intl.asp.
---------------------------------------------------------------------
Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
Faq: kraken-post-faq@dvxs.nl Archief: http://skwot.dvxs.nl
Kraken verzamelplaats: http://squat.net
|