----------------------------------------------
|
From: Joop Ankerman (ankerman@angelfire.com) Date: 11 Oct 2002 17:09 uur
Kunstenaars nestelen vijfhoog in Bennekom
Door onze verslaggever
BENNEKOM - Op vijfhoog hangt een stoel voor het raam: de deurbel. Van de stoel bungelt een elektriciteitsdraad tot voor de dichtgespijkerde voordeur. Na een ruk aan dit schellekoord verschijnen de krakers voor het venster.
Tien trappen hoog, op de bovenste verdieping van het vroegere zusterhuis, hebben ze zich voorlopig ingericht. Met vloerbedekking, maar zonder gas en water, maar mit elektriciteit. Want het alarmsysteem van het al jaren leegstaande ziekenhuis in Bennekom moet blijven functioneren. Anders komt de brandweer op de dag te laat, als de dorpsjeugd weer eens ergens in de gebouwen een fikkie stookt.
De krakers kwamen op zondag. Maandag stelden ze zich netjes voor bij de buren, bij de receptionistes van een bejaardenhuis. Vijftien jongeren uit Arnhem, beeldend kunstenaars, muzikanten. Daarna kwam de politie, vertelt Calla, woordvoerster van de groep. "Twee agenten, heel geschikte mensen. Ze keken wat rond en zeiden dat ze ons al een jaar eerder hadden verwacht."
De jongeren komen uit de Krakkemik, een kraakpand aan de Velperweg in Arnhem. Een populair pand onder krakers en dus werd het na een half jaar te vol, vertelt Calla. Bovendien legt de stedelijke omgeving beelhouwers en muzikanten veel beperkingen op. "Er is een trend onder krakers om de stad uit en naar buiten te trekken. De meesten van ons zijn geen stadsmensen."
En zo zitten ze aan de rand van Bennekom, ruim twintig meter hoog, tussen de kruinen van eikenbomen. "Fantastisch", zegt Calla. "Vooral het uitzicht vanaf het dakterras. Ook heel inspirerend, zo'n leeg gebouw. Echt een pand met een verleden."
Na de politie kwam iemand namens de ziekenhuisdirectie. Met hem kwamen ze er niet uit. De krakers willen eerst ruggespraak met hun advocaat. De ziekenhuisdirectie beraadt zich al dagenlang wat ze moet doen en zegt voorlopig niets. De directie lijkt zich weinig zorgen te maken. De gebouwen zijn bestemd voor de sloop. En de krakers zitten op dit moment niemand in de weg.
Integendeel, de receptionistes van verpleeghuis De Breukelderhof zijn blij dat er eindelijk weer mensen wonen in die flat bij de parkeerplaats, waar 's avonds onguur volk rondscharrelt.
Calla hoopt dat ze er met de ziekenhuisdirectie snel uitkomen. Dat de directie het water opnieuw laat aansluiten en de verwarmingsketel wil opstoken. "We hopen dat we het hier vroeger of later kunnen openstellen voor niet-commercikle beeldend kunstenaars, niet alleen uit Arnhem, maar uit heel krakend Nederland, want de woonnood is groot."
Daarom is het zo jammer, zegt Calla, dat het ziekenhuiscomplex zo lang nutteloos leeg staat. Tijdens hun eerste verkenningstocht door de gebouwen zagen de krakers welke mogelijkheden het ziekenhuis ooit had. En hoeveel er al is vernield, ondanks de dagelijke surveillance van bewakers met honden. Alle ruiten binnen een steenworp van de grond zijn stuk. Overal sporen van brandjes, stukgeslagen meubels en vernielde apparatuur. "Zonde", zegt Calla, "Die meubelen hadden ze toch naar een kringloop kunnen brengen? Ze hebben hier de leegstand laten bewaken, terwijl ze er heel leuke tijdelijke ruimtes voor jongeren en ateliers hadden kunnen inrichten. Als je op zo'n manier met gebouwen omgaat is het geen wonder dat de jeugd hier de boel kapotslaat."
____________________________________________________________
--------------------------------------------------------------
|
Archief gemaakt met Hypermail