From: Merijn (merijn89@cb3rob.net)
Date: 15 Oct 2002 23:37 uur
We hebben steeds meer redenen om door te gaan
Op 16 januari van dit jaar werd ik opgepakt door de Nederlandse politie en
er werd bevolen mij in voorlopige hechtenis te nemen en de president van
de rechtbank van Amsterdam die zich met mijn zaak diende bezig te houden
was meneer Blekxtoon. De laatstgenoemde was met stijgende verbazing
getuige van de antwoorden die keer op keer door het Nationaal Gerechtshof
te Madrid werden opgestuurd. Die antwoorden waren van de hand van de
beruchte officier van justitie meneer Molina (dezelfde die volgens zijn
eigen sofistische logica - de vis niets, de man niets, dus is de man een
vis - tot de slotsom kwam dat Batasuna de tijdens de kale borroka
[wekelijks terugkerende relletjes in Baskenland uitgevoerd door naar
onafhankelijk strevende jongeren] ontstane schade dient te vergoeden).
Toen de president van de rechtbank zat was van zoveel tegenstrijdigheden,
van zoveel leugens en zoveel machiavellisme van de kant van het
[Madrileense] Gerechtshof der gruwelijkheden, besloot hij me
voorwaardelijk vrij te laten, na het voldoen van een borgsom van 20000
euro en inlevering van mijn identiteitspapieren, totdat uit Madrid een
nieuw antwoord zou komen op de nieuwe vragen die hen waren toegestuurd. Er
werd een uiterste datum vastgesteld: afgelopen 17 september. Tot ieders
verbazing werd de ochtend van diezelfde dinsdag 17 september bekend
gemaakt dat meneer Blekxtoon de rechtbank niet kon voorzitten, aangezien
hij de dag ervoor ernstig ziek was geworden (??!!?), en dat hij vervangen
zou worden door mevrouw Bonga-Singmond. Sinds die dag geloof ik niet meer
in toevalligheden
Meneer Blekxtoon had in mei in een toonaangevend [Nederlands] juristenblad
een artikel gepubliceerd waarin hij zich zeer kritisch uitte over het
nieuwe Europese arrestatiebevel [dat met ingang van 1 januari 2004 in
werking zal treden] en stelde dat men zeer terughoudend zou moeten zijn
met dit nieuwe middel, aangezien niet alle Europese landen het zelfde
niveau hebben bereikt voor wat betreft de handhaving van de mensenrechten
of bepaalde burgerrechten, en hij noemde met nadruk en uitroeptekens:
Spanje!
Hij was het die dwars ging liggen tegenover de superrechter van de media,
Garzon en tegenover die idioot van een
`meneer-ik-zeg-elke-keer-wat-anders’ Molina, en hen vroeg om overtuigende
bewijzen tegen mijn persoon, alsook informatie over de aanklacht wegens
marteling ingediend door Fernando García Jodrá. Met dit ongebruikelijk
optreden zette meneer Blekxtoon in werking wat hij al in zijn voornoemde
artikel had aangekondigd: hij verwierp resoluut het vertrouwensbeginsel
dat overeengekomen is door de Nederlandse en Spaanse staat en berichtte
het Nationaal Gerechtshof te Madrid dat de rechtbank te Amsterdam geen
eerbetoon verschuldigd is aan wie dan ook en derhalve een eigen stem heeft
en bovenal er eigen maatstaven op na houdt.
Hoe dan ook, zijn vervangster, mevrouw Bonga-Singmond, die er een
diametraal tegenovergestelde visie op na houdt, zegt letterlijk in het
vonnis van 1 oktober jongstleden over het thema van mijn uitlevering, met
betrekking tot de onder marteling uit Fernando García Jodrá geperste
verklaring dat: “Spanje is aangesloten bij het EVRM en heeft de daarin
vervatte mogelijkheid van een individueel klachtrecht erkend.“ Mevrouw de
rechter gaat ervan uit dat Spanje dus een rechtstaat is en als zodanig
beschikt over voldoende mechanismen om op te treden tegen het kwaad van de
folter. Vanzelfsprekend, of misschien ook niet, negeert mevrouw
Bonga-Singmond dat in het Boletín Oficial del Estado [Spaanse variant van
de Nederlandse Staatscourant] van 1 en 2 januari 2001 waarin de
kwijtschelding van straf van veertien tot in hoogste instantie toe wegens
mishandeling en marteling veroordeelde politieagenten. Twintig jaar
moesten de gemartelden wachten om een gerechterlijk vonnis te horen
uitspreken, wat vervolgens nooit geëffectueerd werd door de kwijtschelding
door het dagelijks bestuur van de [regeringspartij] Partido Popular.
Enkele van de gemartelden hebben hun gevangenisstraffen in het geheel
uitgezeten, gevangenisstraffen gebaseerd op door marteling verkregen
verklaringen: de Spaanse staat, een rechtstaat? Voor alle zekerheid neemt
de presidente een belerende houding aan en legt ons uit, alsof ze
voorleest uit de Fabeltjeskrant, wat we kunnen doen: „ Indien de opgeëiste
persoon vervolgens geen genoegen neemt met het oordeel van de nationale
rechter staat hem nog de weg naar het Europese Hof van Justitie open.“
Indrukwekkend was de geleerde les, waarbij we aanwezig mochten zijn de
afgelopen 1e oktober in de Vijfde Kamer van de Amsterdamse rechtbank, waar
de meesteres in de rechten benadrukte dat „ nu de Spaanse autoriteiten er
niet alleen blijk van hebben gegeven open te staan voor kritiek en
suggesties voor verbetering maar ook een aantal aanbevelingen hebben
vertaald in praktische maatregelen, waarbij gedacht kan worden aan de
vervolging van daders van mishandeling c.q. marteling.“ Om haar geweten te
sussen tegenover de publieke tribune, en tot verbazing van enkele
journalisten, voegt ze daar aan toe: „Door mensenrechtenorganisaties wordt
beëindiging van de mogelijkheid om verdachten in "incommunicado"-detentie
te houden essentieel genoemd. Er is niets gebleken van enige verbetering
op dit gebied, ofschoon daarop ook vanuit de Spaanse rechterlijke macht is
aangedrongen. Hoewel blijkens het arrestatiebevel de voorlopige hechtenis
van J.R.R.F. wordt bevolen "met onbeperkt contact met de buitenwereld"
acht de rechtbank het opportuun de Minister van Justitie te adviseren
garanties van de Spaanse autoriteiten te vragen dat de opgeëiste persoon
na effectuering van de uitlevering niet in "incommunicado"-detentie wordt
geplaatst.“
Niet alleen liet ze al het materiaal dat ingebracht is betreffende de door
Fernando García Jodrá ondergane martelingen links liggen, evenmin nam ze
kennis van de bijna systematische omstandigheden waaronder de meerderheid
van de Baskische burgers te leiden heeft wanneer ze voor politieke
delicten opgepakt worden, bovenal negeerde mevrouw Bonga-Singmond in het
geheel het door mijn advocaat, Victor Koppe, gepresenteerde verweer en
raakte in eindeloze tegenstellingen verstrikt en strooide af en toe een
aperte leugen in het rond die als zijnde de waarheid werd gebracht. Ze
veroorloofde zich de luxe om bijvoorbeeld te stellen dat „deze groep
"Gorbea" is opgericht in de maanden maart tot juni 2001 en werd in
december 2001 ontmanteld“, terwijl die volgens de officiële versie werd
ontmanteld op 24 augustus 2001; of dat „een en ander vond plaats in
Barcelona en Gerona (Catalonië, Spanje)“, terwijl iedereen weet, of op
zijn minst iedereen die de stukken uit het gerechterlijk vooronderzoek
heeft gelezen, weet dat het Gorbea commando alleen maar actief was in
Barcelona. Maar daar blijft het niet bij, ze stelt met zekerheid dat Juan
Ramón Rodríguez Fernández „verschaft via een ander lid van E.T.A., Marina
Bernado Bonada. - welke in deze zaak gevangen zit - informatie over
mogelijke doelwitten (personen en bezittingen) waarop de terroristische
organisatie ETA aanslagen kan plegen.“ Het is volstrekt belachelijk om te
stellen dat Marina gevangen zit, wanneer zij op de webpagina van Spaanse
Nationale Politie vermeld wordt als een van de meest door de Spaanse
politie gezochte activisten.
De oneindige rechtvaardigheid en de harde waarheid, dat is de weg die ons
te wachten staat als we niets doen om dat te bestrijden en te veranderen.
Af en toe heb ik het gevoel voortgedreven te worden terwijl ik nauwelijks
noch andere wegen zie. Jaren geleden schreef ik, omdat ons al niets meer
rest, rest ons de wraak. Kort geleden zong [de Spaanse band] Habeas Corpus
Wanneer er niets meer rest, wat rest er dan? De woede. Enkel de woede. Ik
wou dat alles anders was, dat niemand zich meer gedwongen voelt deze
risicovolle weg in te slaan, maar heeft iemand überhaupt nog de
mogelijkheid om dat te doen?
Ik wil geen stuk schrijven over samenzweringstheorieën, maar het is
moeilijk te geloven dat stom toevallig meneer Blekxtoon – die kritisch
staat tegenover de nieuwe EUropese horizon en met name kritisch, zeer
kritisch tegenover die landen die de meest elementaire mensenrechten met
voeten treden – plotseling de dag voor mijn proces ernstig ziek is
geworden en zijn plaats – ook al toevallig – werd ingenomen door mevrouw
Bonga-Singmond. Zij is een aanhangster van het niet-inmengen in de
aangelegenheden van andere staten die tot de Europese Unie behoren, en
kwam uit de hoek met dit beledigende vonnis, waartegen mijn advocaat en ik
alleen maar op vormfouten in hoger beroep kunnen gaan en nooit meer de
achtergronden kunnen aanroeren, dat wil zeggen dat onze verdediging op dit
moment niet opnieuw ten gehore gebracht kan worden. Wij allen worden
gedwongen zijn/haar bek te houden. Je bek te houden en niet na te denken,
niets zeggen wat niet gezegd kan worden. Dat is de prijs die we moeten
betalen om te mogen leven, maar wie wil onder dergelijke omstandigheden
leven?! Ik ben me ervan bewust dat ik uiteindelijk telkens weer het zelfde
zeg, maar het blijft nog steeds noodzakelijk omdat alles verandert terwijl
alles hetzelfde blijft. Wat mij betreft dienen zij - met hun oneindige
rechtvaardigheid van smart bombs tegen de burgerbevolking – zich over te
geven, zullen zij - met hun harde waarheid gegrondvest op de foutste van
alle systemen - zich moeten overgeven., en moeten zij - met hun god, hun
geweldsmonopolie en hun geglobaliseerde eenheidsworstdenken - zich
overgeven. Hier en nu zullen wij, de zelfden als immer, onze ideeën vanuit
een solidair en kritisch perspectief blijven verspreiden.
Hasta la victoria siempre.
Juan Ra
--------------------------------------------------------------
Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
Faq: kraken-post-faq@dvxs.nl
Website: http://krakenpost.nl
[Op 15 Oct 23:00u.: 234 abonnees]
--------------------------------------------------------------
|