From: Joop Ankerman (ankerman@angelfire.com)
Date: 14 Apr 2003 15:01 uur
Tientallen mensen wonen en werken in de
Blauwe Aanslag en velen zijn betrokken
bij activiteiten in het kraakpand.
Wie zijn ze en wat betekent de Blauwe
voor hen? Vier van hen aan het woord.
Advocaat om krakers te helpen
Marcel Schuckink Kool (34), so-
ciaal advocaat en al jarenlang
actief binnen de kraakbewe-
ging: Ik ben advocaat gewor-
den om de kraakbeweging te
helpen. Sommigen hebben
hun zaakjes goed op orde,
maar anderen verkeren in
moeilijke omstandigheden.
Soms krijg je het gevoel: Hier
gebeuren rare dingen. We wor-
den genept door de over-
heid.
Ik wil opkomen voor de men-
sen die vanuit hun idealen
met het recht in aanraking ko-
men. Ik voel mezelf onderdeel
van de kraakbeweging. Sinds
mei vorig jaar werk ik als advo-
caat en verkeer ik in een bij-
zondere rol. Af en toe moet ik
echt afstand nemen. Puur uit
zelfbescherming, mijn identifi-
catie is heel sterk.
Vandaag had ik een zaak in
Amsterdam. Mijn tegenstan-
der was een advocaat die ooit
kraker was. Toen hij een zaak
volgens de krakers niet goed
had afgehandeld, raakte hij bij
hen uit de gratie. Sindsdien
heeft hij het grote geld gero-
ken. Nu is hij bekeerd tot een
echte kapitalist.
Ik adviseer de bewoners van
de Blauwe Aanslag. Voor hen
zet ik net een stapje meer. De
krakers van de Blauwe Aanslag
mogen me gerust afrekenen
op het resultaat. Dat voor gel-
delijk belang mensen op straat
worden gezet, representeert
voor mij alles wat fout is. Daar-
voor heb ik dit werk genomen.
Ik zet me in voor principikle
politieke zaken, voor mensen
die op straat dreigen te staan,
die hun uitkering kwijtraken.
Natuurlijk kan ik me niet al
het leed van de wereld aantrek-
ken. Maar respect voor men-
sen staat bij mij op nummer
iin.
In 1993 of 1994 kwam ik in
contact met de Blauwe Aan-
slag. Toen bruiste het meer
dan nu. Tegenwoordig heb-
ben mensen het drukker, zijn
meer met zichzelf bezig dan
met politiek activisme. Dat
heeft ook zijn weerslag op de
Blauwe Aanslag. Vroeger was
actie voeren echt een onder-
deel van een levenswijze. Aan
de andere kant zijn er nu anti-
dierproefacties, antiglobalis-
ten en leeft de vredesbewe-
ging weer op.
We leven in een vervreemde
samenleving.
Kapitalisme in
de volle zin des woords voert
de boventoon. Een tijd van
verzakelijking, machine-
denken. Voor mij is de Blauwe
Aanslag naast een alternatieve
manier van leven nog steeds
een plek van waaruit kritische
actie wordt gevoerd.
Dat het pand ontruimd
wordt, is voor mij geen vast-
staand feit. De strijd is nog
niet gestreden. We spinnen
naarstig op andere juridische
mogelijkheden. Misschien
hoeft er niks verloren te gaan,
als het pand wordt gesloopt.
Maar we weten wat we hebben
in de Blauwe Aanslag. De
vraag is of dat in het nieuwe
pand ook kan.
Ik lig er soms wel wakker van
Marit (8), woont sinds vier jaar
in de Blauwe Aanslag met haar
vader en zijn vriendin, en haar
broer: We wonen met negen
mensen op de gang. Er zijn
nog drie andere kinderen.
Daar speel ik soms mee. Er wo-
nen ook twee vluchtelingen
bij ons, die hebben geen huis.
Zij logeren hier tot ze een huis
hebben gevonden. Soms gaan
we samen eten. Maar de vluch-
telingen eten vlees, wij zijn ve-
getarisch.
Mijn moeder en vader kregen
ruzie, toen zijn ze gescheiden.
Mijn vader was hier binnen ko-
men kijken en vond dit mooi.
Misschien dat sommige men-
sen dit huis aan de binnen-
kant niet mooi vinden en den-
ken: Tjonge wat een vies
huis.
Soms zijn er vergaderingen,
maar waar die over gaan weet
ik niet. Die zijn niet voor kin-
deren. Alles vind ik hier leuk.
Wij hebben een soort jungle-
huis, omdat we heel veel plan-
ten hebben.
Ook hebben we andere vloe-
ren en andere ramen. Die zijn
van plastic. Dat doen wij om-
dat als je een steen gooit, de
ruit niet kapotgaat. Iemand
heeft een keer een steen op
ons raam gegooid. Maar ik
weet niet wie.
Mijn moeder werkt in het eet-
cafi beneden. Dat is leuk,
want ik krijg altijd gratis drin-
ken, net als mijn vriendjes en
vriendinnetjes. Die vinden het
zelf ook een mooi huis. Ze zeg-
gen vaak: Zs groot! En kijken
dan helemaal omhoog.
De Blauwe Aanslag wordt af-
gebroken, ze willen meer
autos, maar dat wil ik niet. Ik
vind het een beetje asociaal.
Hier kan je tenminste goed spe-
len. Dit huis is veel mooier
dan zon weg. Wij zijn heel
trots met dit huis. Ze breken
iets af waar kinderen in zitten
die het hartstikke leuk vinden.
Je kan beter een speelplek ma-
ken. Maar ik denk dat het echt
gaat gebeuren. Ze sturen ons
niet zomaar weg.
In ons nieuwe huis gaan we
ook met veel mensen en kinde-
ren wonen. Maar het is nu ge-
vaarlijk, er is asbest. Het wordt
wel een klein beetje anders.
Met andere vloeren en andere
muren. Er zijn veel meer slo-
ten. Ik blijf liever hier, want er
zijn leukere speelplekken en
een mooie tuin.
Ik vind het heel erg jammer
dat dit wordt afgebroken. Ik
woon hier heel knusjes. De
kinderen uit mijn klas weten
het wel. Sommigen vinden
het jammer, sommigen vin-
den het een lelijk huis. Straks
kan ik nooit meer het slimme
weggetje nemen: de tuin door,
langs het afgebroken muurtje,
dan kom je bij school uit, het
hek door, door het hofje en
dan ben je bij de Waterspin.
Daar speel ik altijd bij vrien-
dinnetjes.
Ik lig er soms wel wakker van.
Dan zit ik steeds te denken:
Straks komen ze zomaar bin-
nenvallen en zetten ze ons het
huis uit.
Iets dood; als we dit kwijtraken
Yolanda Winkelhuyten (42):
Ik zat in de Rotterdamse
kraakbeweging en kwam zo in
contact met de Blauwe Aan-
slag. Heel boeiend, Den Haag
had een hele sterke vrouwen-
beweging. In 1991 ging ik er
wonen. Het was een vlucht uit
Rotterdam. Nieuwe kansen,
nieuwe mogelijkheden.
Wij voerden een politieke
strijd tegen gentechnologie,
seksisme binnen de kraakbe-
weging, Zuid-Afrika, de por-
no-industrie, vrouwenmishan-
deling. Ik woonde met zes
vrouwen en zes kinderen in
een vrouwenwoongroep. Mijn
middelste kind, Nina, is hier
geboren. Wij bemoeiden ons
onwijs met het reilen en zei-
len in huis. Veel schoonma-
ken, koken. Omdat wij zo
goed georganiseerd waren,
schoof iedereen bij ons aan.
Ook mannen, jazeker. Al lie-
pen sommigen met een grote
boog om ons heen. Als groep
vrouwen traden we altijd op
binnen de gemengde bewe-
ging. Onze vriendjes kwamen
altijd over de vloer en de va-
ders van onze kindjes.
We waren goed in het op lu-
dieke wijze onze eigen the-
mas op de agenda zetten. Tra-
den duidelijk naar buiten met
de dingen die wij binnen de
kraakbeweging belangrijk von-
den De samenleving is erg ver-
anderd. Vroeger hadden we
een uitkering, nu heeft ieder-
een het druk met werk. We
strijden nog steeds, maar nu
voor een interculturele samen-
leving.
Ik ben na anderhalf jaar weg-
gegaan, omdat ik alleen wilde
wonen. Rust voor mijn gezin,
voor mijzelf. In de Blauwe Aan-
slag ga je veel te veel op in de
waanzin van de dag. Ik heb
nogal wat temperament in
mij, geef mezelf helemaal. Ik
ben zs blij dat ik de deur ach-
ter me dicht heb kunnen
doen.
De vrouwenwoongroep viel
na zeven jaar uit elkaar. We
zijn een ander pad ingeslagen,
toch burgerlijk geworden,
maar we hebben nog steeds
nauw contact. De woonfunc-
tie van de Blauwe Aanslag is
voor jongeren. Een plek om je
te ontwikkelen.
De gemeente heeft geen argu-
menten voor sloop. Ik weet
niet of ik in het nieuwe pand
actief word. Er is niet genoeg
plek en ik denk niet dat ik wel-
kom ben. Een te grote mond
misschien. Om iets te organise-
ren moet je het goed met el-
kaar vinden. Ik kan beter op-
schieten met de mensen die
strijden voor het behoud van
de Blauwe Aanslag, de meer
politiek georiknteerden.
Het nieuwe pand is van bo-
venaf georganiseerd. De Blau-
we Aanslag was iin kale ruim-
te, is van onderop, van steen
tot steen, opgebouwd. Een sa-
menleving moet van onderop
worden georganiseerd. Als we
de Blauwe Aanslag kwijtraken,
gaat er iets dood. Er valt een
gat. Voor mij persoonlijk zou
het een tragedie zijn.
Geen zin in knuppel in mijn nek
Bjvrn Linzer (33), woont sinds
zes jaar in de Blauwe Aanslag
in een woongroep: Na mijn
studie geneeskunde in Berlijn
- ik kom uit de buurt van Mag-
denburg in voormalig
Oost-Duitsland - wilde ik mijn
co-schappen in Nederland lo-
pen. De ziekenhuizen in Duits-
land zijn zeer hikrarchisch,
daar kan ik niet tegen. Neder-
landse ziekenhuizen zijn...
hoe moet ik dat zeggen... min-
der gelaagd, de omgang met
de patiknten is warmer, mense-
lijker.
In Berlijn woonde ik niet in
een kraakpand. De scene daar
is ruig en ik had geen zin om
elke ochtend wakker te wor-
den met de dreiging van een
politieknuppel in mijn nek. Ik
ben nu een halfjaar huisarts in
de Schilderswijk, de patiknten
moeten er van op aan kunnen
dat de dokter op het spreekuur
verschijnt.
Het is geen toeval dat ik juist
in een achterstandswijk werk.
Uit idealisme, ja. De werkdruk
is hoog, maar ik vind de pa-
tiknten heerlijk. Ze zijn open
en direct en erg dankbaar voor
wat je voor ze kan doen.
Ik zou met mijn salaris mak-
kelijk een eigen huisje kunnen
krijgen, maar dat komt nog
wel eens. Nu betaal ik, net als
de anderen, vijftien procent
van mijn salaris. Of ik me een
kraker voel? Wat is dat, een
kraker? Voor de een zijn het
vieze, ongewassen mensen,
voor de ander zijn het alleen
degenen die zelf echt kraken.
Ik woon hier omdat ik graag in
een groep leef.
Mijn woongroepje - we zijn
nu met zijn vieren, eerder zes
- is een soort samengesteld ge-
zinnetje. We eten samen, gaan
weekeindjes weg. Verder klus-
sen we en onderhouden we
ons watersysteem, waardoor
water uit de wasmachine voor
het toilet wordt hergebruikt.
Toen ik hier net woonde heb
ik meegedraaid met het kra-
kersspreekuur, heb feesten ge-
organiseerd. Nu heb ik daar,
door mijn baan, nauwelijks
tijd voor.
Eerst wilde ik niet naar de
Waldeck Pyrmontkade verhui-
zen, omdat ik niet in een door
de gemeente aangeboden
pand wilde wonen. Maar ik
ben van gedachten veranderd.
Ik denk dat het ontzettend
mooi kan worden. Hoewel er
ook dingen niet mee kunnen
verhuizen, zoals het podium
voor de bandjes. Met de ver-
huisgroep hadden we een plan
voor een concertzaal voor vier-
honderd man onder het ge-
bouw, maar dat kostte
400.000 euro.
Ik klus nu meer dan een half-
jaar mee. Ben er parttime voor
gaan werken. Dus als de ge-
meente roept dat wij de boel al-
leen maar lopen te traineren,
word ik kwaad; ze moesten
eens zien hoe hard er in het
nieuwe pand wordt gewerkt!
Het gaat wat trager dan ge-
pland, maar hoeveel bouwpro-
jecten lopen geen vertraging
op in Den Haag?
Bron: Haagsche Courant
____________________________________________________________
Get 25MB of email storage with Lycos Mail Plus!
Sign up today -- http://www.mail.lycos.com/brandPage.shtml?pageId=plus
--------------------------------------------------------------
Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
Faq: kraken-post-faq@dvxs.nl
Website: http://krakenpost.nl
[Op 14 Apr 15:00u.: 219 abonnees]
--------------------------------------------------------------
|