Dublin, het reisverslag.
Een aantal maanden geleden kwam er iemand op het kraakspreekuur in de Pijp met het verhaal dat er in Dublin een groep bezig was een kraak voor te bereiden. Omdat er in Ierland al jaren niet gekraakt wordt, en er dus niemand was met ervaring op dit gebied, wilden zij zo veel mogelijk informatie verzamelen. Er is in Ierland b.v. wel een kadaster maar het is niet verplicht om eigendommen daar te registreren.
Al snel was de afspraak gemaakt dat wij zouden helpen voorbereiden en op de dag zelf ook zouden afreizen naar Dublin om zo zoveel mogelijk bij te kunnen springen.
De groep die bezig is in Dublin heeft vooral behoefte aan een ruimte om dingen te kunnen organiseren. Zo is er behoefte aan een infocafé, een keuken waar food not bombs haar maaltijden kan bereiden, een ruimte waar vergaderingen gehouden kunnen worden, repetitieruimtes waar bands terecht kunnen en een concertzaal. Ook is het de bedoeling om de buurt er zo veel mogelijk bij te betrekken en hen de ruimte bieden om eigen activiteiten op te zetten. Voor al dit soort activiteiten is op dit moment helemaal geen ruimte beschikbaar in Dublin. Tot 1996 was er The Garden of Delight, maar dit heeft haar deuren moeten sluiten. Sindsdien is er geen ruimte meer voor dit soort activiteiten.
Er werd uit het hele grote aanbod van leegstaande panden een pand uitgekozen wat sinds 1991 leegstond nadat de eerst homodisco (de “Disco Disco”) in Dublin die er tot dan toe gevestigd was haar deuren moest sluiten i.v.m. bouwvalligheid. Het pand werd daarna door de overheid gevorderd, en verkeerde sindsdien in juridische procedures. Beide partijen hadden gedurende deze periode geen eigendomsrechten over het pand. Dit leek dus de ideale situatie.
Na een plan van aanpak gemaakt te hebben en alle spullen bij elkaar gezocht te hebben was het zondag 13 juli dan toch eindelijk kraakdag. Wij waren met 7 mensen van KSU de Pijp/Rivo vertrokken naar Dublin. Om 13.00 uur werd er om de hoek van het pand in een parkje met een vijver in de vorm van een kruis verzameld. Er werd een minimum van 50 mensen gesteld, maar twee uur verder waren er nog maar 48 mensen en begon de moed van onze Ierse collega’s al aardig in de schoenen te zakken en er gingen zelfs stemmen op om de hele axie maar af te blazen.
Uiteindelijk zijn we toch maar met deze groep op pad gegaan. Bij het verlaten van het park stuiten we al direct op een smeris die wel doorhad dat dit een vreemde verzameling mensen was. Deze smeris is toen bezig gehouden door een Spaanse jongen die hem om de weg vroeg en er wel 15 minuten over heeft gedaan om het briefje met het adres te vinden is al die zakken. Ondertussen hadden wij al de stalen golfplaten waarmee de deur was afgetimmerd er afgepeuterd en de deur opengebroken. Dit allemaal met enigszins moeite omdat de Dublinse kraakbeweging maar over twee koevoeten van maximaal 45 cm. beschikt en er maar een ervaren breker (incl. blessure) aanwezig was.
Nadat de deur open was en de binnenploeg goed en wel binnen was verscheen de eerst smeris. Helemaal begrijpen deed hij het niet maar na wat uitleg over het politieke karakter van deze kraak en hem duidelijk maken dat er voor hem op dit moment niet veel te doen was maar dat de volgende stap aan de politiek was, had hij alleen nog maar vragen over de staat van het pand en onze veiligheid. Verder ging hij akkoord met de gang van zaken. Ondertussen kwamen er nog twee smerissen die zich vooral ongerust maakten dat wij door de straten van Dublin wilden gaan marcheren.Toen wij hen duidelijk gemaakt hadden dat wij alleen het pand binnenmarcheert waren en dat wij daar voorlopig gewoon bleven waren deze twee ook weer helemaal gerust gesteld.
Toen de smeris weer weg was kwam het busje met barricademateriaal aan en waren we van de belangrijkste dingen voorzien. Daarna hebben we ons geconcentreerd op het barricaderen van de deur en het schoonmaken van de drie kamers die nog in redelijke staat waren. Het pand bestaat uit een kantoorpand van vier verdiepingen aan de voorzijde (41 Parnell Square West) met daarachter een lange discoruimte waarvan verschillende delen van het dak afgefikt waren en het grootste gedeelte in een soort binnentuin was veranderd. Het grootste gedeelte van de vloer hier was ook totaal weggerot, maar de draagbalken waren nog in goede conditie. Hierachter was nog een soort achterhuis wat ook totaal was weggerot. Het plan was dus om het kantoorpand in eerste instantie bewoonbaar te maken. De eerste en tweede etage was vooral schoonmaakwerk, de derde en de zolder waren nogal aangevreten door de duivenstront.
Op maandagmorgen werd de bezettingsploeg uit haar bed gehaald door persmuskieten. TV3 heeft een vrij positief stuk gemaakt waar de kraakaxie als logisch gevolg van de huizenprijzen werd afgeschilderd. Ook was er een radio programma waar mensen naartoe konden bellen, ook hier kwamen vooral positieve reacties.
In de middag kwam er een man die beweerde van bouw- en woningtoezicht te zijn. Hij zou in de week voor de kraak door de eigenaar (met de sleutel) zijn binnengelaten om een aantal metingen te verrichten. Een vreemd verhaal, wetende dat er geen deur, geen slot en de enige ingang al voor ruim tien jaar dichtgespijkerd was en alle andere toegangen zijn dichtgemetseld. Hij wou naar binnen om zijn werk af te kunnen maken. We hebben hem duidelijk gemaakt dat wij de nieuwe eigenaren waren en dat we hem niet binnen zouden laten. Hij zei terug te komen met de eigenaar. Hij is aan de overkant van de straat in zijn auto gaan zitten.
Enige tijd later vertrok het grootste deel van de groep bezetters om een aantal spullen die er nodig waren te gaan halen of om even op te frissen. Blijkbaar had de man die eerder aan de deur was geweest al die tijd zitten wachten, want nog geen 10 minuten later stond er een grote opgeblazen man met een rooie kop aan de deur die schreeuwend beval de deur open te doen. Hij zei dat hij de eigenaar was en gaf ons 20 minuten om het pand te verlaten, anders hadden we een serieus probleem. Ook hem hebben we duidelijk gemaakt dat na ruim 10 jaar leegstand, wij het pand in bezit hebben genomen, en dat wij dus de nieuwe eigenaren zijn van dit pand. Hij gaf ons nogmaals te kennen dat we 20 minuten hadden anders zou hij terugkomen. Wij hebben toen het alarm gebeld, wat de eerste keer was in Dublin, en waar erg snel op gereageerd werd.
Enkele minuten later kwam er een bewoner terug met emmers voor water. Omdat de eigenaar er direct bij kwam was het niet mogelijk om hem binnen te laten. Er waren ondertussen wel drie flinke jongens van de eigenaar bij gekomen, gewapend met een voorhamer, een grote koevoet en een stalen pijp. De eigenaar begon duidelijk zijn geduld te verliezen en gaf deze mannen opdracht de deur in te beuken. Ook werd de buitenstaande bewoner zwaar bedreigt. Binnen de kortste keren hadden ze een gat ter grootte van zo’n 30 centimeter in de deur geslagen en begonnen met de koevoet door het gat op mensen in te slaan. Een jongen werd hierbij op zijn hoofd geraakt en liep een groot gapend gat in zijn hoofd op, wat later op de dag met naald en draad weer aan elkaar gezet moest worden. Ook probeerden ze de bouwstempels met deze koevoeten weg te hengelen.
Ondertussen was er ook een vrouw bij de eigenaar komen staan die ons toeschreeuwde dat ze connecties had met de IRA en dat ze hen wel even zou bellen om ze te laten komen en ons de benen te laten breken.
Door ons is ook de smeris gebeld, die al vrij snel ter plaatse was en de portiek bezet hielden. Na de identiteit van deze mannen vastgesteld te hebben, konden deze gaan. De eerste mensen die op het alarm afkwamen naar mening van de smeris in de weg staan, en werden min of meer de straat op geduwd. Twee mensen die niet snel genoeg de bevelen opvolgden werden gearresteerd. Er werd ter plaatse door de smeris besloten dat er ontruimd ging worden. Zij beveelt dan ook de deur voor hen open te doen en verloren al snel hun geduld. De wetenschap dat er een gewonde binnenzat maakte hen nogal zenuwachtig. Na wat gedreig met grof geweld door hen is er door de mensen binnen besloten maar eieren voor hun geld te kiezen en de deur te openen. Dit bracht de hele situatie weer tot rust en zo konden alle spullen (tot en met de bouwstempels) onder begeleiding van smeris naar buiten gebracht worden. Er zijn alleen wat bitjes voor een accuboor achtergebleven.
In het park om de hoek werd hergegroepeerd en ook de inmiddels vrijgelaten arrestanten voegden zich bij de groep. De groep is nog geruime tijd gevolgd door de smeris, waarbij we nog bijna een motoragent met een bouwstempel hebben onthoofd.
Ondanks dat deze eerste publieke kraak maar 25 uur heeft geduurd heeft, voelde de kraakgroep Dublin zich erg gemotiveerd. De algemene tendens was’zo nu hebben we het ergste gehad, nu kunnen we weer verder”.
Dit hele verhaal valt nog terug te vinden op www.indymedia.ie
Er is alweer bijna vier weken een nieuw pand gekraakt in Dublin. Hier zijn ze momenteel bezig de boel op te knappen en dicht te maken om het dan weer publiek te maken.
K.S.U. van Zuid tot Dublin en geen meter minder !
---------------------------------
Want to chat instantly with your online friends? Get the FREE Yahoo!Messenger
ontvangsttijd Wed Sep 10 13:22:37 2003
Dit document staat op krakenpost.nl
voor de huidige en 11 maanden
het origineel blijft op skwot.dvxs.nl:
http://dvxs.nl/~skwot/{jaar}/{maand}/{nnnn}.html
kop