[kraken] Loesje zaak

Auteur: <ankerman@deds.nl>
Datum: 04 aug 2004 02:08 uur

Hieronder belangrijke nieuwe jurisprudentie voor wildplakkers

LJN-nummer: AQ5977 Zaaknr: AWB 02/5099 VEROR
Bron: Rechtbank 's-Gravenhage
Datum uitspraak: 8-07-2004
Datum publicatie: 3-08-2004
Soort zaak: bestuursrecht - bestuursrecht overig
Soort procedure: eerste aanleg - enkelvoudig

Rechtbank 's-Gravenhage
sector bestuursrecht
tweede afdeling, enkelvoudige kamer

Reg. nr. AWB 02/5099 VEROR

UITSPRAAK
als bedoeld in artikel 8:77
van de Algemene wet bestuursrecht (Awb)

Uitspraak in het geding tussen

de vereniging Loesje, gevestigd te Arnhem, eiseres,

en

het college van burgemeester en wethouders van Leiden, verweerder.

Ontstaan en loop van het geding

Bij besluit van 25 januari 2002 heeft verweerder aan eiseres medegedeeld
dat op 25 januari 2002 is geconstateerd dat door of namens eiseres op
diverse locaties in Leiden in strijd met artikel 2, tweede lid, van de
Algemeen plaatselijke verordening (APV) aanplakbiljetten zijn aangebracht.
Hierbij is eiseres is in de gelegenheid gesteld om binnen 24 uur de
aanplakbiljetten te verwijderen, bij gebreke waarvan bestuursdwang zal
worden toegepast en de daaraan verbonden kosten op eiseres zullen worden
verhaald.

Bij besluit van 6 februari 2002 heeft verweerder aan eiseres medegedeeld
dat op 6 februari 2002 is geconstateerd dat wederom door of namens eiseres
in strijd met artikel 2, tweede lid, van de APV aanplakbiljetten zijn
aangebracht op diverse locaties in Leiden. Hierbij is eiseres in de
gelegenheid gesteld om binnen 24 uur de aanplakbiljetten te verwijderen,
bij gebreke waarvan bestuursdwang zal worden toegepast en de daaraan
verbonden kosten op eiseres zullen worden verhaald.

Tegen beide besluiten heeft eiseres bij brief van 5 maart 2002 een
bezwaarschrift bij verweerder ingediend.

Eiseres is in de gelegenheid gesteld om op 6 september 2002 op een
openbare vergadering van de Commissie voor de beroep- en bezwaarschriften
(hierna: de Commissie) omtrent haar bezwaren te worden gehoord. Eiseres is
echter niet op deze vergadering verschenen.

Bij brief van 11 oktober 2002 heeft de Commissie advies uitgebracht aan
verweerder.

Bij besluit van 25 november 2002, verzonden op 4 december 2002, (hierna:
het bestreden besluit) heeft verweerder, overeenkomstig het advies van de
Commissie, de bezwaren van eiseres ongegrond verklaard.

Tegen dit besluit is bij brief van 23 december 2002, ingekomen bij de
rechtbank op 24 december 2002 en nader aangevuld bij faxbericht van 11
februari 2003, namens eiseres beroep ingesteld.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en
tevens bij brief van 31 januari 2003 een verweerschrift ingediend.

De zaak is op 29 juni 2004 ter zitting behandeld.
Namens eiseres is verschenen [betrokkene].
Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door C. Bengoua-van Duijn en
E. Verhoeven.

Motivering

In dit geding dient de vraag te worden beantwoord of het bestreden
besluit, waarbij verweerder de bezwaren van eiseres tegen de besluiten van
25 januari 2002 en 6 februari 2002 ongegrond heeft verklaard, in rechte
stand kan houden.

Toepasselijk recht

Ingevolge artikel 2, tweede lid, aanhef en onder b, van de APV is het aan
anderen dan de zakelijk of persoonlijk gerechtigde of degene, die
toestemming heeft van deze gerechtigde, verboden een aanplakbiljet of
ander geschrift, afbeelding of aanduiding aan te plakken of op andere
wijze te bevestigen of te doen bevestigen op de weg of op een onroerend
goed, hetwelk zich op of aan de weg bevindt.

Artikel 125, eerste lid, van de Gemeentewet bepaalt dat het
gemeentebestuur bevoegd is tot toepassing van bestuursdwang.

In artikel 5:21 van de Awb is bepaald dat onder bestuursdwang wordt
verstaan: het door feitelijk handelen door of vanwege een bestuursorgaan
optreden tegen hetgeen in strijd met bij of krachtens enig wettelijk
voorschrift gestelde verplichtingen is of wordt gedaan, gehouden of
nagelaten.

Standpunten van partijen

Eiseres heeft in beroep, kort samengevat, aangevoerd dat zij niet
verantwoordelijk is voor het aanplakken van Loesje-posters en dat zij
daartoe ook geen opdracht heeft gegeven. Volgens eiseres zijn de posters
die op haar internetsite zijn geplaatst door een ieder vrij te downloaden
voor eigen gebruik. Voorts heeft eiseres aangevoerd dat zij op de
internetsite onder 'disclaimer' heeft aangegeven dat er alleen posters
kunnen worden geplakt op plaatsen waar dat volgens de algemene
politieverordening is toegestaan.

Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat eiseres via haar
internetsite mensen oproept tot het verspreiden van Loesje-posters, zodat
zij als overtreder van het bepaalde in artikel 2, tweede lid, aanhef en
onder b, van de APV moet worden aangemerkt. Voorts is eiseres volgens
verweerder overeenkomstig artikel 5:24 van de Awb tijdig van de
overtreding op de hoogte gesteld, waarbij een aanduiding is gegeven van de
locaties waar de aanplakbiljetten waren aangebracht en eiseres de
mogelijkheid heeft gekregen om de overtreding ongedaan te maken. Volgens
verweerder kan het toepassen van bestuursdwang bovendien niet als een
onevenredig zware maatregel worden aangemerkt ten opzichte van het te
dienen doel, het tegengaan van vervuiling van de openbare ruimte. Tevens
is verweerder van mening dat de kosten van verwijdering van de
aanplakbiljetten niet onredelijk zijn.

Beoordeling van het geschil

De rechtbank stelt allereerst vast dat [betrokkene], die namens eiseres
het onderhavige beroep heeft ingesteld en die ook ter zitting is
verschenen, bevoegd kan worden geacht om eiseres in deze beroepsprocedure
te vertegenwoordigen als bedoeld in artikel 8:24 van de Awb. Hierbij neemt
de rechtbank in aanmerking dat eiseres weliswaar een schriftelijke
machtiging heeft overgelegd waaruit blijkt dat [betrokkene] bevoegd is om
haar te vertegenwoordigen, maar dat deze machtiging niet, zoals ingevolge
artikel 13, vijfde lid, van de statuten van eiseres voor
vertegenwoordiging van de vereniging in en buiten rechte is vereist, door
twee bestuursleden is ondertekend. Ter zitting is evenwel gebleken dat
[betrokkene] werkzaam is bij de Stichting Vrienden van Loesje die tot doel
heeft voor de belangen van eiseres (in en buiten rechte) op te komen,
waarbij [betrokkene] belast is met de behandeling van juridische zaken
aangaande eiseres, en dat hij tevens bestuurslid is van de Stichting
Loesje Internationaal. Gelet hierop is de rechtbank van oordeel dat aldus
de gestelde vertegenwoordigings-bevoegdheid voldoende is aangetoond.

Voorts constateert de rechtbank dat tussen partijen niet in geschil is dat
er in januari en februari 2002 op diverse locaties in de gemeente Leiden
Loesje-posters zijn aangebracht op vuilnisbakken en andere zich op of aan
de weg bevindende zaken die eigendom zijn van de gemeente Leiden, zonder
dat daartoe toestemming was verkregen. Er is derhalve sprake (geweest) van
overtreding van het verbod van artikel 2, tweede lid, aanhef en onder b,
van de APV. Zoals de rechtbank reeds eerder heeft overwogen in haar
uitspraak van 25 november 2003, procedurenummer AWB 03/153 VEROR, kan het
plakverbod niet strijdig worden geacht met de vrijheid van meningsuiting,
als neergelegd in artikel 7 van de Grondwet en artikel 10 van het Europees
verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele
vrijheden (EVRM). In de gemeente Leiden zijn immers voldoende
aanplak-mogelijkheden aanwezig, zodat dit grondrecht door het plakverbod
niet wezenlijk wordt beperkt. Verweerder was dan ook op grond van artikel
125 van de Gemeentewet bevoegd om vanwege overtreding van het plakverbod
over te gaan tot toepassing van bestuursdwang.

De vraag is evenwel of verweerder er op goede gronden toe heeft kunnen
komen om eiseres in dit verband bij de besluiten van 25 januari en 6
februari 2002 bestuursdwang aan te zeggen als bedoeld in artikel 5:21 van
de Awb. Van belang hierbij is of eiseres als 'doen-plakker' in de zin van
artikel 2, tweede lid, aanhef en onder b, van de APV verantwoordelijk kan
worden gehouden voor het aanbrengen van de desbetreffende Loesje-posters.
Ingevolge de uitspraak van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van
State van 15 januari 2003, nr. 200203589/1, is daarvan sprake als de
betrokkene een derde of derden opdracht heeft gegeven tot het aanbrengen
van aanplakbiljetten of anderszins actieve bemoeienis heeft gehad met het
aanplakken; het door het enkele verstrekken van aanplakbiljetten anderen
in de gelegenheid stellen om deze aan te brengen, is onvoldoende.

Niet in geschil is dat eiseres geen opdracht heeft gegeven tot het
aanbrengen van de desbetreffende Loesje-posters. Uit de overgelegde
stukken en het verhandelde ter zitting is de rechtbank gebleken dat
eiseres de Loesje-posters op haar internetsite heeft geplaatst, waarbij is
aangegeven dat een ieder de posters voor eigen gebruik vrij kan uitprinten
en dat onder eigen gebruik onder meer wordt verstaan het hangen van
posters in de stad. Voorts bevat de internetsite van eiseres een
disclaimer waarin gebruikers van de site erop worden gewezen dat posters
alleen mogen worden geplakt op plaatsen waar dit is toegestaan en waarin
voor verdere informatie hieromtrent wordt verwezen naar de toepasselijke
algemene plaatselijke verordening.

Anders dan verweerder is de rechtbank van oordeel dat het aldus
beschikbaar stellen van Loesje-posters via het internet, mede gelet op de
tekst van de disclaimer, slechts kan worden aangemerkt als het anderen
door het verstrekken van posters in de gelegenheid stellen om die posters
aan te brengen en niet als een oproep tot het - op daartoe niet bestemde
locaties - in de stad plakken van Loesje-posters. Eiseres heeft zodoende
geen actieve bemoeienis gehad met het aanbrengen van de desbetreffende
Loesje-posters in januari en februari 2002, zodat zij daar ook niet voor
verantwoordelijk kan worden gehouden en er derhalve geen sprake is van het
door eiseres overtreden van het plakverbod van artikel 2 van de APV.
Verweerder heeft eiseres dan ook ten onrechte bij de besluiten van 25
januari en 6 februari 2002 bestuursdwang aangezegd.

Het voorgaande leidt tot de conclusie dat het bestreden besluit niet in
stand kan blijven en het beroep van eiseres gegrond moet worden verklaard.

De rechtbank ziet voorts aanleiding om verweerder met toepassing van het
bepaalde in artikel 8:75 van de Awb te veroordelen in de door eiseres in
verband met de behandeling van het beroep gemaakte kosten. Deze kosten
zijn op de voet van het bepaalde in het Besluit proceskosten bestuursrecht
vastgesteld op € 101,80, bestaande uit € 30,80 aan reiskosten en € 60,--
aan verletkosten van de gemachtigde van eiseres en € 11,-- aan kosten van
het verkrijgen van een uittreksel uit het handelsregister van de Kamer van
Koophandel en Fabrieken.

Beslissing

De Rechtbank 's-Gravenhage,

RECHT DOENDE:

verklaart het beroep gegrond;

vernietigt het bestreden besluit van 25 november 2002;

draagt verweerder op een nieuw besluit te nemen met inachtneming van
hetgeen in deze uitspraak is overwogen;

bepaalt dat de rechtspersoon de gemeente Leiden aan eiseres het door haar
betaalde griffierecht, te weten € 218,--, vergoedt;

veroordeelt verweerder in de proceskosten ten bedrage van € 101,80, welke
kosten voormelde rechtspersoon aan eiseres dient te vergoeden.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na verzending daarvan hoger
beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad
van State.

Aldus gegeven door mr. C.I. Blok-Bitter en in het openbaar uitgesproken op
8 juli 2004, in tegenwoordigheid van de griffier mr. M.B.E. Hersmis.

Voor eensluidend afschrift,
de griffier van de Rechtbank 's-Gravenhage,

--------------------------------------------------------------
 Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
 Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
 Faq: kraken-post-faq@dvxs.nl
 Website: http://krakenpost.nl
 [04 Aug 02:00u]: 257 abonnees + 269 niet-abonnees
--------------------------------------------------------------
 
ontvangsttijd Wed Aug 04 00:08:45 2004