Hoe rechts is bouwen voor rijken?
BERT STEINMETZ
AMSTERDAM - Weg met de armoe, weg met de goedkope huurwoninkjes, ruim baan
voor getalenteerden en creatieven! Nota's in deze sfeer tuimelen deze
dagen over elkaar heen. Nu is het nog allemaal somberheid troef:
verkeersopstoppingen, buitenlanders, tasjesroof. Maar als straks die
innovatieve en dynamische types de stad overnemen, reken maar dat het dan
allemaal voorbij is.
Dat is heel andere koek dan het verheffen van de arbeiders en het
ontfermen over de verdrukten, de kenmerken waar Amsterdam altijd zo trots
op was dat zij een vaste plek hebben gevonden in het stadswapen. Dat lijkt
ook niet meer op het sociaal-democratische gedachtegoed waar het beleid
van het stadsbestuur tot nu toe op gebaseerd leek te zijn. Is een gure
rechtse wind bepalend geworden? Die indruk kan ontstaan door twee net
gepubliceerde nota's, van de kamer van koophandel en van het
gemeentebestuur. Het klinkt als stoere praat: minder sociale woningbouw,
meer huizen die ruimte bieden aan die lieden die de dynamiek van de stad
opzwepen.
Maar het is in wezen al het bestaande beleid, uitgevoerd door een
PvdA-wethouder. Alleen is het uitgangspunt daarbij niet het verjagen van
arme, laagopgeleide (lees: allochtone) burgers. De benadering is
tegenovergesteld: we kijken naar welke woningen de meeste vraag is, en die
moeten we met voorrang bouwen. Dat dan de feitelijke behoefte parallel
loopt met ideologische wens van met name de VVD, is meegenomen. Die
behoefte is: meer huizen voor midden- en hogere inkomens en gezinnen.
Want vorig jaar waren van de 375.000 woningen slechts 80.000 koop. Het
aantal sociale huurwoningen, van woningcorporaties, daarentegen was
206.000, 55 procent; met de particuliere sociale huurwoningen 61 procent.
De sociale huurwoning is nog wel even nodig
Toch heeft bij lange na niet meer de helft van de Amsterdammers zo'n
bescheiden inkomen dat ze in aanmerking komen voor een sociale huurwoning.
De zogeheten primaire doelgroep bestrijkt mensen met een jaarinkomen tot
een kleine 18.000 euro voor alleenstaanden of een kleine 24.000 euro voor
meerpersoonshuishoudens. We hebben het dan over 35 procent van de meer dan
738.000 Amsterdammers, maar dat aantal vertoont al jaren een dalende lijn.
Deze statistische gegevens zijn al langer een wapen in handen van vooral
de VVD om te betogen dat Amsterdam domweg veel te veel sociale
huurwoningen telt. De liberalen botsen dan tegen hun sociaal-democratische
collega's, die tot op de dag van vandaag bij alle nieuwbouw in de stad
vasthouden aan de norm dat dertig procent daarvan sociale huurwoningen
moet omvatten.
Dat dient een duidelijk doel: het forceren dat buurten in de stad een
gemengde samenstelling krijgen en in elk geval de nieuwe wijken niet
alleen voor welgestelde kopers toegankelijk zijn. Maar datzelfde doel
maakt het ook logisch in wijken waar nu een overmaat aan sociale
huurwoningen staat huizen aan het sociale bestand te onttrekken en op de
vrije markt te verkopen, zoals de VVD graag ziet. En dat gebeurt nu ook op
forse schaal.
Dit alles maakt deel uit van de overeenkomst die het stadsbestuur twee
jaar geleden heeft gesloten met corporaties om het aantal koopwoningen te
laten stijgen naar 35 procent in 2010, terwijl het aantal sociale
huurwoningen in handen van de corporaties dan is gedaald tot 150.000. Het
aantal koopwoningen in Amsterdam groeit zelfs fors; vier jaar geleden was
het aandeel nog maar zeventien procent.
Daarom ook kan iemand als Hans van Harten, de directeur van de Amsterdamse
Federatie van Woningcorporaties, het in grote trekken wel eens zijn met de
pleidooien van de kamer van koophandel en de ambtenaren van het stadhuis.
Ook zijn club is voor meer differentiatie en meer eigen woningbezit. Maar
de dertig-procentsnorm in de nieuwbouw zullen we nog hard nog houden,
voorspelt Van Harten, zolang de hele woningmarkt nog zo stagneert als nu
het geval is. Het is bijvoorbeeld een krankzinnige paradox dat, terwijl er
anderhalf keer zoveel sociale huurwoningen zijn als strikt nodig, de
wachttijd voor nieuwkomers nog altijd gemiddeld 7,5 jaar bedraagt.
Er blijven domweg te veel mensen in een goedkope huurwoning zitten terwijl
hun inkomen al hoog en breed boven de grens daarvoor is uitgegroeid. Zelfs
als de ziekenfondsgrens wordt gehanteerd (zo'n 30.000 euro per jaar), zit
bijna één op de vier bewoners van een sociale huurwoning daar ten
onrechte. Een andere hindernis is de illegale onderhuur.
De mensen die wanhopig op zoek zijn naar zo'n goedkope huurwoning en het
in arren moede buiten Amsterdam en zijn buurgemeenten zoeken, zijn bij
uitstek die bewoners die de denkers van kamer van koophandel en stadhuis
binnen de stadsgrenzen willen houden: jonge stellen en gezinnen met één of
twee kinderen. Maar zij hoeven helemaal niet zulke zwaar aangezette nota's
te produceren om op dit punt de hele stad mee te krijgen.
© Het Parool, 20-3-2004
--------------------------------------------------------------
Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
Faq: kraken-post-faq@dvxs.nl
Website: http://krakenpost.nl
[20 Mar 15:00u]: 264 abonnees + 247 niet-abonnees
--------------------------------------------------------------
ontvangsttijd Sat Mar 20 14:28:49 2004
Dit document staat op krakenpost.nl
voor de huidige en 11 maanden
het origineel blijft op skwot.dvxs.nl:
http://dvxs.nl/~skwot/{jaar}/{maand}/{nnnn}.html
kop