Documentlocatie i.v.m. hyperlinken

Kraken-post:
bericht van ouwesiem@squat.net


[kraken] Klein leed op de Rechtboomssloot 4-6

Auteur: <ouwesiem@squat.net>
Datum: 31 dec 2005 17:23 uur

KLEIN LEED OP DE RECHTBOOMSSLOOT 4-6 te Amsterdam

Amsterdam - Toegegeven, in het licht van de wereldproblematiek valt wat
ons nu gebeurt onder het hoofdstuk: klein leed. Wellicht wilt u hier toch
deelgenoot van worden.

Naast ons bevinden zich 2 panden, al jaren in eigendom van AWV, de Algemene
Woningbouw Vereniging. De Vereniging bezit vele panden in Amsterdam. Zoals
een goed eigenaar betaamt - het staat zeker ergens in de statuten - dient
hij zijn bezit te beheren 'gelijk een goed huisvader betaamt'. De huisjes
naast ons zijn er wat zorg en onderhoud betreft bekaaid van afgekomen. Al
jarenlang gebruikt als wisselwoning, om er uiteindelijk totaal verloederd
bij te staan. Een rotte kies in een keurig onderhouden rijtje.

En dus na een jaar leegstand, geheel volgens verwachting, onlangs gekraakt.
Jawel, plannen waren wel ingediend. Het AWV had voor dit toch ietwat kwets-
bare woongebied, een plan ingediend om in die 2 pandjes 16 studenten te gaan
huisvesten. Niet door AWV, wel door aspirant/studenten zijn wij daarvan op
meermalen luidruchtig op de hoogte gesteld. "Kijk, hier kom ik wonen." Met
de bouw, zo vertelde een daadkrachtige AWV-meneer mij, zou september j.l.
begonnen worden. Om allerlei goede redenen - de oppervlakte van zo'n
studentenoptrekje bedroeg slechts 11 m2 en ik noem ook even de
brandveiligheid - heeft het stadsdeel besloten de bouwvergunning niet te
verlenen.

Nu zijn er dus krakers komen wonen. Ze zijn niet bepaald via de achterdeur
naar binnengegaan. Een goed georganiseerde overval gelijk en het
doorgaands stille Slootje hield de adem in. Het beeld van de veelal jonge
mensen is bepaald niet doorsnee. De kleding is uniform. Vrijwel altijd een
zwarte capuchon over het hoofd, kaal of buitennissige dreadlocks en een
verbazing-
wekkende hoeveelheid ijzer in en op oren, neus, onderlip, wenkbrauw en
godmagwetenwaarnogmeer. "Maar Greetje, jij gaat toch niet op het uiterlijk
af?" Tuurlijk niet, communiceren is les nr.1. En daar ik wel wat vragen
heb zoek ik koortsachtig naar iemand die Nederlands spreekt. Maar de
Duitse jongeman "aus Berlin" zo vertelde hij heeft geen enkele ambitie om
een woord over de grens te spreken, ook de Spaans/Portugeese buren doen
geen pogingen zich in het Nederlands verstaanbaar te maken. Italiaans
spreek ik nu weer niet, mijn Frans is helaas niet toegerekend.
Daarbij is hun ritme niet geheel en al gelijk het onze. Hoe burgerlijk het
in de ogen van de jongelui ook moge zijn, wij werken en dienen op tijd op
onze plek te zijn. Een behoorlijke nachtrust is een kleine luxe die wij
ons toewensen. Zoniet het kraakwezen. Men verbouwt wanneer het uitkomt, de
gaan-
de en komende sympathisanten zijn luidruchtig en vaak vergezeld van een
paar honden.
Hun naambordje hangt overduidelijk aan de gevel, tegen de afspraak overi-
gens. Het zou ons een behoorlijk bedrag aan precario kosten als wij, door
middel van een spandoek, zouden laten weten dat wij hier al geruime tijd
(bijna 35 jaar) wonen.

Naar verluidt bestaat 80 procent van de krakers uit mensen van buiten onze
landsgrenzen. Als ik mezelf hoor zeggen dat de jongeman uit Berlijn maar
in zijn eigen stad moet gaan kraken, voel ik mij toch ongelukkig. Maar een
aloude vriendin troost mij, raadt mij aan de Engelse psychiater Theodore
Dalrymple nog eens te lezen. Werkelijk, in Nederland zijn dingen echt
scheef
gegroeid.

Ben als de dood zo bang voor brand. Ik heb het kacheltje, benevens de
matrassen, naar binnen zien gaan. De brandweer wordt eenvoudig weg buiten
gehouden, voelt zich even machteloos als ik.

De huizen zijn meer dan 100 jaar oud, het hout vertelt krakend geschiedenis.
Het is ons zo dierbaar, dat Slootje. En het heeft het al die jaren doorstaan
de kaalslag, de metroaanleg, we hadden onze eigen stoepjunk. Heeft zich
staande kunnen houden tegenover zijn grote broer, de Nieuwmarkt, daar
zelfs
een verbond mee gesloten. Jij voor de feesten, de vrolijkheid, het Grote
Stappen, hier om de hoek is het kleine, wat kwetsbare wonen. Het verstilde
water, de bomen dromen...
Toegegeven: klein leed, maar het stemt mij treurig.

                     Greet van der Krieke

   uit OPNIEUW van december 2005 een buurtblad van de Nieuwmarkt

--------------------------------------------------------------
 Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
 Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
 Faq: kraken-post-faq@dvxs.nl
 Website: http://krakenpost.nl
 [31 Dec 17:00u]: 266 abonnees + 346 niet-abonnees
--------------------------------------------------------------
 
ontvangsttijd Sat Dec 31 16:24:09 2005


Documentlocatie

Dit document staat op krakenpost.nl
voor de huidige en 11 maanden
het origineel blijft op skwot.dvxs.nl:
http://dvxs.nl/~skwot/{jaar}/{maand}/{nnnn}.html
 
kop