[kraken] Het is druk in leeg Doel

Auteur: <ouwesiem@squat.net>
Datum: 02 apr 2006 15:52 uur

Het is druk in leeg Doel

Door Max Steenberghe

Doel - Waarom ze hier woont? De mevrouw kijkt naar buiten. Links dikke
stoompluimen van de kerncentrale, rechts torent een droogdok met
mammoetkranen. Recht vooruit slaat een doffe dijk het uitzicht dood. De
straat is verloren, verlaten, verveloos.
Klik: MEER WEEKEND

FOTO THOM VAN AMSTERDM

1/5
VOLGENDE

Toch woont ze hier graag. „Ik heb het mijn hele leven gedaan“,
schokschoudert ze. „Ik ben weggeweest, maar weer teruggekomen.“

Doel is geen dorp meer te noemen. Zes straten nog, amper honderd huizen.
En ogenschijnlijk nog geen tien inwoners. Er is niemand op straat. De
luiken zijn dicht. Als er al luiken zijn, want meestal zijn de ramen
afgedekt met doeken, lappen of kranten. Maar kijk, in een hoekje, telkens
hetzelfde briefje: ‘bewoond’.

Doel is ten dode opgeschreven. Volgend jaar bestaat het niet meer, is het
van de kaart geduwd, opgeslokt door het volgende droogdok van de
oprukkende Antwerpse haven, toegedekt door de stoomwolken van de
atoomcentrale. Vandaar dat het leeg moet.

Maar toch blijft Doel bewoond. Een laatste handjevol oude Doelenaren
weigert op te krassen en zag een nieuwe generatie neerstrijken: krakende
kunstenaars. En de allereerste vluchtelingen, sommigen met een
overheidspapiertje in de hand waarmee ze een huis konden kiezen. Nood
verbroedert en de oude en de nieuwe Doelenaren konden het best aardig met
elkaar vinden.

Maar nu niet meer. De laatste maanden wordt het opeens érg druk.
Asielzoekers hebben het dorp gevonden, de Roma ook. Dat zorgde voor wat
onrust die de krant haalde en sindsdien trekt een stroom ongeregeld het
dorp binnen: junks, zwervers, boefjes.

En nu is het niet leuk meer in Doel. Alles moet weer op slot. En goed op
slot. Meermalen is al gebeurd dat een hardwerkend paar (of kraker) ’s
avonds thuis kwam en zijn gekraakte woning gekraakt vond. Toegegeven, het
verschil is moeilijk te zien; ook lege woningen zijn gemeubileerd
achtergebleven. Maar toch. De teksten op de papiertjes worden agressiever.
‘Poten af', staat nu naast het woord ‘bewoond’.

Het geweld is inmiddels achter de rug. De plaatselijke politiepost is weer
bezet, agenten patrouilleren elk uur. Er heerst nul-tolerantie: wie ook
maar één plank opraapt, gaat het gevang in voor diefstal. Een burgerwacht
doet de rest. Sindsdien is het weer stil op straat.

Het opbouwwerk leeft op. Houdt nu niet één, maar twee middagen kantoor.
Het hoopt op een vreedzaam einde van het dorp. En wijst op de marktkramers
die het dorp weer aandoen. Als ze het goed kunnen ‘plooien’, zou het nog
gezellig kunnen worden in Doel.

Maar veel hoop is er niet. De straten blijven leeg. Iedereen loert
vanachter de lappen. Kijk, in de verte loopt een vrouw. Wapperende rokken,
vier, vijf kinderen achter haar aan: een Roma. Die niks wil zeggen. Het
geboefte evenmin.

Ook de echte Doelenaren zijn zwijgzaam. Ze hebben genoeg van alle
aandacht. Ze hebben genoeg te stellen met het verdriet om hun dorp, de
onzekere toekomst, het moeizame bestaan. Zelfs de meest voor de hand
liggende vraag willen ze, of kunnen ze, niet beantwoorden. Wat doen ze
hier nog, in dit doodse dorp? Ze zijn er geboren, gedoopt, geschoold,
getrouwd. „Al mijn wortels liggen hier. Die laten zich niet losrukken, ik
zou sterven“, zegt een meneertje. Toch zal hij volgend jaar wegmoeten.

„We zull’n zien“, monkelt hij. „We zull’n zien.“

BN/de Stem Doel 01-04-2006

--------------------------------------------------------------
 Archief 2005: www.krakenpost.nl/archief/2005.tar.bz2
 Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
 Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
 Faq: kraken-post-faq@dvxs.nl
 Website: http://www.krakenpost.nl
 [02 Apr 15:00u]: 268 abonnees + 365 niet-abonnees
--------------------------------------------------------------
 
ontvangsttijd Sun Apr 02 13:52:52 2006