[kraken] 'Liefde van Lingewaard voor het fort komt wel erg laat'

Auteur: <ouwesiem@squat.net>
Datum: 05 dec 2006 11:29 uur

‘Liefde van Lingewaard voor het fort komt wel erg laat’

Door PAUL BOLWERK

BEMMEL - Vanuit Bedburg - Hau, in de Duitse grensregio, volgt Hugo Eisso
Wanting de verwikkelingen in de loopgravenoorlog om ‘zijn’ vesting. De
voorzitter van de Stichting Fort Pannerden beziet het hoofdschuddend. „We
worden geheel ten onrechte als een dubieuze club afgeschilderd.“
‘Toen we Fort Pannerden in 1990 in erfpacht kregen, was het niet veel meer
dan een karkas. Volledig gestript, ontdaan van zijn verdiepingen. Moeilijk
bereikbaar en bijna ontoegankelijk, omdat er ook geen loopbrug meer was.
Alleen de muren stonden er nog. Alle dikke houten vloeren en deuren waren
geroofd. Met snijbranders hadden onbevoegden alles van metaal eruit
gehaald. Later hebben we nog ramen van het fort, die in kippenschuren in
de buurt zaten, kunnen terugkopen“, schetst voorzitter Hugo Eisso Wanting
van de Stichting Fort Pannerden, beheerder van het inmiddels bekendste
fort van Nederland. Zeer tegen zijn zin is zijn stichting afgelopen maand
onderwerp van discussie geworden door de geruchtmakende ontruiming en
herkraak van Fort Pannerden bij Doornenburg.

„We worden nu als een dubieuze club afgeschilderd. Als onbetrouwbare
partij. Geheel ten onrechte“, aldus Wanting, gepensioneerd
elektrotechnicus. Volgens hem hebben overheden als de gemeente Bemmel
(later Lingewaard) en de provincie Gelderland heel lang niet omgekeken
naar Fort Pannerden.

In de tweede helft van de vorige eeuw raakte het bastion langzaam maar
zeker verloederd. Staatsbosbeheer nam in 1988 het fort over van de Dienst
Domeinen, onderdeel van het ministerie van Financiën, maar legde de
renovatie in handen van de Stichting Fort Pannerden. Pas toen de
restauratie (1993 tot en met medio 1994) op gang kwam, werd volgens
Wanting het ‘bijzondere architectonische karakter’ van het bastion gezien.
„De liefde voor het fort, een nationaal monument, is laat gekomen“,
constateert Wanting.

De stichting kreeg op 15 mei 1990 voor vijftig jaar het erfpacht
(gebruiksrecht) over het fort. Dat betekent dat de stichting mag bepalen
hoe de vesting wordt gerestaureerd en voor welke doeleinden het bastion
kan worden gebruikt. In het eerste plan voor het fort (drie verdiepingen,
124 ruimten) was plek voor een munitie- en wapenmuseum, een
baksteenmuseum, een streekmuseum, een informatiecentrum van de
plaatselijke VVV en een kleine horecazaak.

Wanting raakte eind 1987 bij het fort betrokken via de Nederlandse
Vereniging ter Bestudering van Munitie en Ballistiek. Die vereniging
(circa duizend leden) zocht na de fusie van het Armamentarium in Delft en
het Legermuseum in Leiden indertijd een nieuwe plek voor haar museale
collectie.

De weg naar restauratie van Fort Pannerden is in de beschrijving van
Wanting lang, vol obstakels en bestuurlijke valkuilen.

Tot dusver is zo’n 350.000 euro subsidie in het fort gestoken. Met als
gevolg een gedeeltelijk gerestaureerde vesting. Het bastion is voorzien
van een toegangsbrug, verdiepingsvloeren, houten deuren. Ook is het
metselwerk hersteld.

Al met al pakte het hele project veel duurder uit dan verwacht. Op de
Rijksdienst voor de Monumentenzorg na wilde geen enkele grote geldschieter
een bijdrage leveren aan het miljoenenproject. „De gemeente Bemmel heeft
nog geprobeerd een Europese subsidie van ruim zes ton euro in Brussel los
te weken, maar dat mislukte ook jammerlijk“, aldus Wanting.

De strijd om het Fort Pannerden zit al jaren in een impasse, maar is door
de kraak (2000-2006), ontruiming (8 en 9 november) en herkraak (25
november) weer in de schijnwerpers komen te staan.

Staasbosbeheer en de gemeente Lingewaard voeren momenteel de druk op de
stichting Fort Pannerden op, want ze hebben grootse plannen met het
bastion, zoals een museum en een vleermuizenverblijf. De stichting wordt
als een sta-in-de- weg beschouwd, waar ze zo snel mogelijk van af willen.

Lingewaard wil graag twee zetels in het bestuur van de stichting om meer
zeggenschap over de restauratie van het fort te krijgen. „Dat weigeren we
omdat ze ons daarmee buitenspel willen zetten. Als ze gewoon hadden
meegewerkt aan het regelen van subsidies dan waren we allang weer aan het
werk geweest“, veronderstelt Wanting.

Staasbosbeheer vindt dat de stichting niets tot weinig heeft gedaan – en
doet – om de krakers uit het fort te weren. De natuurorganisatie verwijt
de stichting wanprestatie. Staatsbosbeheer wilde van het erfpachtcontract
af. Tevergeefs, Staatsbosbeheer haalde recentelijk hierover bakzeil bij
het gerechtshof in Arnhem.

Wanting: „In het erfpachtcontract staat geen enkele verplichting geregeld
over bewaking en beveiliging van het fort. Daar voelen we ons ook niet
verantwoordelijk voor. Toen we het fort kregen, lag het er ook verlaten
bij.“ In juridisch opzicht heeft de stichting een ijzersterke positie. „Ze
kunnen niet om ons heen.“

De Gelderlander Betuwe 05-12-2006

--------------------------------------------------------------
 Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
 Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
 Online Archief: http://www.krakenpost.nl/archief
 [05 Dec 11:00u]: 258 abonnees + 405 niet-abonnees
--------------------------------------------------------------
 
ontvangsttijd Tue Dec 05 10:29:46 2006