[kraken] Frenk is een hedonist

Auteur: <ouwesiem@squat.net>
Datum: 16 nov 2006 15:03 uur

Frenk is een hedonist zonder gas, water en licht, grimmig en vrolijk
tegelijk.

FRENK DER NEDERLANDEN

Amsterdam - Met de winter in aantocht vroeg ik me ineens af hoe het met
onze vrienden van Hedonia zou zijn. Het was alweer een jaar geleden dat de
stadsnomaden uit het Westelijk Havengebied hun nood klaagden over de NS,
die de nederzetting aan de Nieuwe Hemweg wilden laten ontruimen. De
'stadsvluchtelingen' - kunstenaars, handwerkslieden, oude hippies en ander
ongeregeld volk - waren de wanhoop nabij, maar lieten zich niet zomaar
naar de slachtbank leiden.

In de stromende regen reed ik langs de rails van de oude Hemboog richting
de pont naar Zaandam. Het spoor, dat alleen nog als rangeerterrein wordt
gebruikt, was afgeladen met goederenwagens. De windmolens draaiden op
volle toeren. Op de palen stond: 'Zeehavens Amsterdam, u vaart er wel
bij!'

De muren van het transformatorhuis bij de elektriciteitscentrale waren
beklad met graffiti; hier moest ik zijn. Een man in een wit pak was bezig
het gebouwtje schoon te spuiten. "Ik zou maar uitkijken als ik u was," zei
hij, "allemaal junkies daar. Levensgevaarlijk."

Tussen braamstruiken en kreupelhout was met roodwitte linten een pad
afgezet en een minuut later stond ik in de bostuin. Eerst maar eens kijken
of Dado thuis was. De Servier, die in 1989 als eerste hier neerstreek en
over zijn leeftijd destijds niet meer kwijt wilde dan 'te oud voor
rock-'n-roll en

te jong om te sterven', was er niet. Op de deur van zijn verlaten
boomvilla hing een tekst: 'Op mijn land geen raketten en bommen, God van
dommen.'

Ik keek om me heen. Veel veranderd was er niet. Misschien waren er een
paar tentachtige bouwsels bij gekomen, maar die vielen niet op tussen de
caravans, bouwketen en boomhutten. Een gribus was het, zonder gas, licht
en water, grimmig en vrolijk tegelijk. Van de bewoners - gemiddeld leven
er twintig mensen op Hedonia - geen spoor.

Ik banjerde door de modder, op zoek naar leven. Dat vond ik in de persoon
van Ina, Ina uit Oude Pekela. De zomer was mooi geweest, zei de
meubelmaakster, maar nu moest het kamp winterklaar worden gemaakt. Ik
vroeg haar waar de mannen waren met wie ik vorig jaar het grote
wereldraadsel had doorgenomen. Dado bleek naar zijn moeder in Servie te
zijn, maar de rest was nog maar een paar minuten geleden naar de rechtbank
vertrokken. "Kort geding," knauwde de Groningse (42), "de NS eisen dat we
binnen veertien dagen het terrein verlaten. Ik snap dat niet. We doen toch
niemand kwaad? Het gaat ons om de dieren, de bomen en de planten. Ik word
er triest van."

Ik bedankte haar voor de toelichting en liep het terrein weer af. Op naar
de rechtbank. Daar trof ik vijf bewoners, hun advocaat en een fotograaf
die bezig is met een documentaire over Hedonia. De kwestie draait allemaal
om geld, zei de raadsman, die luisterde naar de naam Job van Broekhuijze.
"Het gaat hier om een kwetsbare groep mensen.

Je kunt ze opsluiten in een inrichting of hun eigen leven laten leiden."

De NS willen de grond verhuren voor de bouw van een windturbine, een
grondcomposteringsfabriek en de aanleg van een tijdelijk depot voor
verontreinigde baggerspecie. Alle vergunningen zijn afgegeven, maar er
lopen nog allerlei procedures en er is nog geen toestemming voor het
kappen van dertienhonderd bomen. Bovendien is elders op het terrein genoeg
ruimte - daar kwam het ongeveer op neer.

We konden naar binnen. NS Vastgoed liet zich vertegenwoordigen door een
jonge, nerveuze advocate, die een schril contrast vormde met de bedaarde,
door de wol geverfde Van Broekhuijze. De ineens bedeesde stadsnomaden
groetten de rechter, een montere dame van middelbare leeftijd, die streng
doch rechtvaardig uit haar ogen keek. Ze had vandaag geen trek in
juridische haarkloverij en drong razendsnel door tot de kern. "Vindt u het
nou echt verstandig om dit te forceren?," vroeg ze, maar de NS hielden
vast aan hun eisen. "Er staan grote financiele belangen op het spel."

De uitspraak volgt over acht dagen. De stadsnomaden knikten ernstig en
slopen de zaal weer uit. Ooit zullen ze het moeten afleggen tegen het
grootkapitaal, maar zolang ze een vuist kunnen maken, geven ze niet op.
Vrijheid blijheid.

FRENK DER NEDERLANDEN

e-mail: frenk@parool.nl

De stadsnomaden en hun raadsman bij het kort geding dat de NS hadden
aangespannen over de ontruiming van het terrein. foto suzanne blanchard

Parool 15-11-2006

--------------------------------------------------------------
 Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
 Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
 Online Archief: http://www.krakenpost.nl/archief
 [16 Nov 15:00u]: 267 abonnees + 403 niet-abonnees
--------------------------------------------------------------
 
ontvangsttijd Thu Nov 16 14:04:17 2006