From: Tabe Kooistra (tabe@ozgurluk.xs4all.nl)
Date: 12 Aug 2001 17:10 uur
ISOLATIECELLEN = MARTELING
TEGEN HET DODEN DOOR MARTELING
WAAROM ISOLATIECELLEN?
Een cel is een wereld van 2 bij 3 meter. Waarom willen ze dergelijke
cellen, die triljarden Turkse Lira kosten, invoeren? Wat is hun doel?
Wat wil de fascistische Turkse staat ermee bereiken?
Is het doel het ``vestigen van de autoriteit van de staat binnen de
gevangenissen'', zoals het fascisme beweert?
Hoe wil men de autoriteit van de staat vestigen op plekken waar mensen
al zijn opgesloten binnen vier muren? Wil men die autoriteit vestigen
door de gevangenen op te sluiten in ``gevangenissen binnen de
gevangenis''? Wat bedoelen ze eigenlijk met `autoriteit'?
Wanneer het fascisme spreekt over ``de autoriteit van de staat'', dan
bedoelt men daarmee haar eigen orde. Dat wil zeggen: de acceptatie van
het fascistisch systeem door alle gevangenen. Dat wil men bereiken door
de vrije wil van de gedetineerden te breken. Daar gaat het om bij
isolatiecellen. Alles, van eten, drinken, lichamelijke oefening, slapen,
opstaan, schrijven en lezen, elke stap die een gedetineerde neemt zal
worden bepaalt door het fascisme. De ideologie voor een dergelijk leven,
de levenstijl van het fascisme, dat is wat men wil creÌren. Ze willen
het vrije denken van de gedetineerden verhinderen door middel van
marteling in de vorm van een cel. Het fascisme probeert de gevangenen te
dwingen om ``deze ideologie te accepteren, er rest geen andere''.
De gedachten van een gevangene die jaren heeft doorgebracht op een
kleine ruimte binnen vier muren zullen zich beperken tot deze wereld van
2 bij 3 meter. Een mens die zijn gedachten niet kan delen met anderen,
die niet op de hoogte is van hedendaagse ontwikkelingen, van informatie,
technologie en sociale vooruitgang, zal slechts kunnen denken binnen het
kader van ervaringen en gevoelens uit het verleden.
Men wil bereiken dat de gevangenen hun overtuiging opgeven, dat zij zich
overgeven. Men wil de wilskracht van de revolutionaire gevangenen laten
capituleren. De heersenden, die de gevangenen in collectieve cellen niet
kunnen onderdrukken zoals zo het eigenlijk zouden willen, rekenen erop
dat ze hen kunnen onderwerpen door de repressie en het gevoel van
eenzaamheid op te voeren door middel van isolatie.
Isolatie betekent maanden en jaren van marteling. Isolatie betekent ook
massa-marteling waaraan niet slechts een individu, maar duizenden mensen
aan zullen worden blootgesteld. Geen enkele rechtsstaat kan marteling
tot een continu proces maken en het martelen van tienduizenden
gevangenen kan door geen enkel rechtssysteem worden gelegitimeerd.
Turkije is een land waar het systeem niet is gebaseerd op het primaat
van het recht, alle wetten dienen de heersende klasse. Ook het
gevangenisbeleid is daarop gericht.
Al jaren probeert men deze cellen in te voeren, en allerlei vormen van
repressie werden in praktijk gebracht om de revolutionaire gevangenen te
verpletteren, om hen te dwingen hun overtuiging en persoonlijkheid te
laten varen. En elke keer stootte het beleid van de heersenden op het
verzet van de gevangenen. En opnieuw staan de isolatiecellen op de
agenda.
Het gevangenisprogramma van het fascisme in Turkije is gebaseerd op het
vernietigen van de overtuiging en ``hersenspoeling''. Wanneer we kijken
naar een aantal onderdelen van het 24-punten programma van dr. Schein,
een psychiater uit de VS, beroemd vanwege zijn ``hersenspoelprogramma''
uit de jaren '60, dan worden oorsprong en doel van de isolatiecel
makkelijk herkenbaar:
1. De gedetineerden moeten worden ondergebracht in goed geisoleerde
secties. Op deze manier kunnen emotionele banden met succes worden
doorsneden, of op zijn minst ernstig worden verzwakt.
2. De gedetineerden moeten geloven dat zij niemand kunnen vertrouwen.
3. De groepsdynamiek van de gedetineerden moet worden gebroken en
versplinterd.
4. Het gevoel onder gedetineerden dat zij een totaal geisoleerde groep
zijn, in de steek gelaten door de maatschappij, moet worden
aangewakkerd.
5. Alle vormen van steun en solidariteitsnetwerken moeten worden
vernietigd.
6. Het individu wiens wil is verzwakt en vernietigd zou moeten worden
ondergebracht bij mensen die gelijk denken, met als doel de voortgaande
uitschakeling van gevoelens van solidariteit bij het individu.
7. Technieken om het karakter te verzwakken: het gebruik van methodes
zoals kleineren, beschuldigingen etc., het aantasten van de eer en
waardigheid, schelden, vloeken, het opwekken van schuldgevoelens,
slaaponthouding om het subject voor suggestie vatbaar te maken, samen
met wrede gevangenismethodes, en marteling, periodiek en regelmatig.
Dit programma wordt nu gevolgd. Het doel wordt duidelijk verwoordt. ``De
wilskracht van de gevangene moet worden gebroken''.
Wat zal er gebeuren nadat deze wilskracht is gebroken, welk systeem
zal de plaats innemen?
Vanzelfsprekend het systeem van de heersenden. Dat wil zeggen: het
fascisme. Het fascisme in Turkije wil de geest van de gedetineerden
breken: ``Jullie gedachten zullen gelijk zijn aan die van mij''. Het
richt zich op het vernietigen van de vrijheid van denken. Isolatiecellen
betekenen een aanval op de overtuiging.
Het uiteindelijke doel van marteling door middel van isolatie is het
vernietigen van de geest. Het is een aanval, gericht op de overtuiging
van de revolutionaire gevangenen. Daarom zouden juist zij die de
vrijheid van denken verdedigen, zich moeten verzetten tegen de invoering
van het celsysteem in Turkije. Het is niet eens nodig om de ideeÌn van
de revolutionairen te verdedigen. Het volstaat om een oprecht verdediger
van de mensenrechten te zijn, om een advocaat van de vrijheid van denken
te zijn. Isolatiecellen betekenen de dood door marteling.
Isolatiecellen zijn gericht op het vernietigen van de werkelijkheid van
mensen met een sociaal karakter. Een gevangene die wordt weggehaald uit
zijn of haar omgeving, weg van vrienden en kameraden, is veroordeeld tot
jaren van eenzaamheid. Hij of zij heeft geen contact meer met anderen.
Alles in een dergelijke wereld is gebaseerd op eenzaamheid. Zo'n cel
betekent marteling waarvan het effect over de tijd gespreid wordt, het
betekent een langzame dood. De beschrijvingen van hen die in een
dergelijke cel hebben moeten leven, laten duidelijk de effecten van
isolatie zien.
In 1991 probeerde men in Turkije voor het eerst een vergelijkbaar
programma in te voeren: de Eskisehir-type strafgevangenis. Maar vanwege
het wijdverspreide verzet moest deze gevangenis al weer snel worden
gesloten. Een gevangene die er een tijd verbleef, beschrijft zijn cel in
een brief aan de Mensenrechten Stichting:
``... Dit is geen plek om te leven. Ik zit in een cel van 4-5 stappen
lang en 2-3 breed. In deze enge ruimte bevinden zich een vierkant meter
toilet, wasbak, een zogenaamde ``wasruimte'', verder een stoel en tafel,
en zoiets als een boekenkast. De plek die men `oefenplaats' noemt is net
zo groot als de cel. Ik kan `m het beste omschrijven als een graf, of de
bodem van een put. Het ergste is dat ik het zonlicht nooit zie. Sinds ze
mij hier naar toe hebben ben ik in hongerstaking, dus ik heb geen idee
hoe het voedsel is. We zijn hier levend begraven...''
Een ander voorbeeld, uit de BRD.
Ulrike Meinhoff beschrijft in 1972 de effecten van het verblijf in de
zogenaamde ``Todestrakt'':
``Ik heb het gevoel dat mijn hoofd barst (deels het gevoel alsof mijn
hoofd in duizenden stukjes wordt gescheurd, deels alsof mijn hoofd
explodeert). Het voelt alsof mijn ruggenwervel in mijn hersens drukt.
Mijn hersens voelen als een stuk groente in een oven, langzaam
verschrompelend. Ik heb het gevoel alsof er een constante stroom door
mijn lijf gaar en dat ik op afstand bestuurd word. Mijn emoties
verdwijnen, alsof ze met een bijl worden afgehakt (...) Ik ril, maar
weet niet of het van de hitte is, of van de kou... Ik kan er niet bij
waarom een mens kou voelt, of rillingen. Ik moet schreeuwen, alleen om
op normale toon te kunnen praten. Het gevoel alsof ik mijn stem verlies.
Woorden verliezen hun betekenis en ik kan slechts naar hun betekenis
gissen. (...) Koppijn. Flauwtes. De structuur van zinnen en grammatica
kan ik niet meer beoordelen. Na het schrijven van een paar zinnen weet
ik niet meer wat ik eigenlijk wilde zeggen. Het gevoel dat ik van binnen
brandt. (...) Tijd en ruimte schijnen in elkaar over te gaan...''
Maar isolatiecellen hebben meer effecten en consequenties. Uit medische
tests die werden uitgevoerd in Europese gevangenissen kwamen de volgende
effecten naar voren:
TINNITUS: een aandoening als gevolg van een blokkade tussen de
bloedvaten in het oor en de bloedvaten in de hersenen.
Een gevoel van leegte en niets.
Erosie van de psyche.
Onvermogen tot concentratie.
Het gevoel niet meer verder te kunnen.
Vervreemding van de werkelijkheid, een gevoel van abstractie.
Hallucinaties.
Verminderd denkvermogen.
Waanvoorstellingen en sensorische beoordelingsfouten.
Gewichtsverlies.
Gezien hun fysieke structuur en het politieke programma betekenen de
isolatiecellen een aanval op alles wat bij een mens hoort. Het fascisme
in Turkije maakt zich klaar voor het martelen van tienduizenden
gevangenen. Het is de taak van alle democraten, progressieven,
mensenrechtenactivisten, Marxisten-Leninisten, mensen van allerlei
achtergronden, om zich te verzetten tegen dit dood door marteling
programma van het fascisme. Een programma dat misleidend wordt
gepresenteerd als democratisering en aansluiting bij de Europese
standaard. Dit is een aanval die is gericht op de geest. Verzet tegen
deze aanval, een aanval die vergelijkbaar is met de Nazi-barbarij,
betekent het verdedigen van de vrijheid van denken.
--
Press Agency Ozgurluk
In Support of the Revolutionary Peoples Liberation Struggle in Turkey
http://www.ozgurluk.org
--------------------------------------------------------------
afmelden kan via: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
info: http://kraken.dvxs.nl archief: http://skwot.dvxs.nl
autonoom centraal krakenverzamelpunt: http://squat.net
<sponsor> http://radar.squat.net </sponzer>
|