Krakers voelen zich thuis in Hank
Door Janton van Hemert
HANK – Krakers zijn voor veel mensen synoniem met rellen en veldslagen
tegen de politie zoals deze week nog bij Fort Pannerden. Dus was het wel
even slikken toen in Hank doordrong dat de oude staalfabriek bij
Keizersveer was gekraakt. Moet nu hier ook de ME komen opdraven om de
krakers te verdrijven? Onze verslaggever ging op onderzoek.
Kraker Martijn geeft een rondleiding over het terrein. FOTO RON MAGIELSE
De krakers zitten nu ruim drie weken in wat officieel heet de
Zuid-Nederlandse Staalfabriek (ZNS). Ze zijn met z’n tienen, maar dat
aantal wisselt van dag tot dag. Het hek bij de entree zit niet op slot,
iedereen kan zo het terrein oplopen, ook de krant. We worden ontvangen
door iemand die zich voorstelt als Ruben (‘mijn achternaam doet er niet
toe’). „Iedereen is hier welkom. We hebben absoluut geen kwaad in de zin“,
zegt hij geruststellend.
Het fabriekscomplex is ongeveer vier voetbalvelden groot. Wie over de A27
richting Gorinchem nog voor de afslag Hank/Dussen rijdt, ziet het aan de
rechterzijde liggen. Op het terrein staan vier grote, blauwe hijskranen.
Verderop ligt een oude hovercraft langzaam te vergaan. Er staan meerdere
loodsen op het terrein.
De leegstaande hebben de krakers daadwerkelijk ingenomen. Andere loodsen
laten ze ongemoeid. „In één loods staan redelijk wat nieuwe dingen. Daar
komen we niet aan“, aldus kraker Jerry.
De krakers kunnen er naar hartelust de dingen doen die ze graag willen. De
één draait zijn plaatjes in een nabij gelegen loods, de ander schildert er
lustig op los en weer een ander is creatief bezig met zijn handen.
„Volgens de wet mogen wij hier zitten, aangezien de eigenaar nog geen
bestemming heeft voor het terrein. En wat mij betreft word ik hier oud
ook. Wat een complex, joh“, vertelt Jerry rustig. Hij snapt dat mensen met
argusogen naar krakers kijken, maar hoopt dat de vooroordelen toch een
keer uit de wereld geholpen worden. „We vallen niemand lastig en we hebben
een hoop leuke plannen.“
Zo zijn de krakers van plan om een weggeefwinkel te beginnen op die plek.
„Het is zonde om dingen te slopen of weg te gooien die nog goed te
gebruiken zijn. Wij bieden de gelegenheid om spullen bij ons in te
leveren, zodat wij die weer aan mensen mee geven die er nog iets mee
kunnen.“
Krakers zwerven door heel Europa rond en komen overal vandaan. Zo wonen in
de fabriek in Hank momenteel twee Tsjechen. „Je ontmoet elkaar via feesten
of eerdere kraakpanden. Andersom gaan wij ook wel naar het buitenland. Van
de winter gaan we skiën in Tsjechië. Dat is toch mooi. Zo kom je nog eens
ergens, en dat is ook het hele idee achter kraken. Niet aan één plaats
gebonden zijn en je niet aan alle regels houden die de woningbouw of weet
ik veel wie voor je bepaalt“, vertelt Martijn.
De buurman, die tegen het terrein aan woont, is volgens Ruben minder blij
met de situatie. „Hij legt sommige dingen vast op camera. Zo hebben we een
soort van kabelbaan aangelegd. Dat heeft hij gefilmd.“
De krakers zijn niet uit op conflicten met de buren. „Wat ons betreft
hebben we een goed contact met omwonenden. Iedereen is hier welkom om
kennis te maken en een bakkie te doen. Maar veel hebben hun oordeel al
klaar en dat is jammer,“ zegt Joost al trekkend aan zijn sigaret.
De buurman bevestigt desgevraagd, dat hij inderdaad niet te spreken is
over de krakers. „Hun persoonlijkheden en hoe ze zijn; daar kan ik niet
over oordelen. Maar wel dat ze stroom en water jatten. En dat hoort niet.
In het weekend draaien ze hele harde muziek“, aldus de buurman die
aanvankelijk wel, maar later toch niet met zijn naam in de krant wil.
„U mag gerust weten dat ik bang voor ze ben. Toen ik onlangs bij de
waterpomp op het terrein wilde gaan kijken, werd ik weggestuurd. ‘Eraf of
we slaan je eraf“, riepen ze.“
De buurman werkte zelf bijna vijftig jaar bij het bedrijf. „Het heette in
die tijd Hollandia Lubbers constructiewerkplaats. Ik was toezichthouder.
Het doet me gewoon pijn dat die mensen daar zitten. Ik snap ook niet dat
dat zo maar kan. De politie doet er ook niks aan.“
De kijk van de buurman is het beeld dat veel Nederlanders hebben van
krakers. Ze slopen de boel, zijn asociaal, hebben lak aan de buurt en
stelen. „Net als in de rest van de wereld, heb je verschillende mensen.
Wij voldoen niet aan de dingen zoals zojuist geformuleerd. Sommige mensen
die hier wonen werken, anderen doen even niks. Maar dat wil niet zeggen
dat je slecht bent“, vertelt de enige vrouw bij de krakers, die liever
niet met naam genoemd wordt.
De krakers stellen dat de eigenaar van het terrein juist blij moet zijn
met hun. „Het is toch ideaal zo. Wij bewaken het complex. Hier komen
hangjongeren de boel niet slopen.“
De huidige eigenaar - onroerend goed maatschappij Stormpolder I BV - denkt
daar echter anders over. Die probeert via een kort geding de fabriek
ontruimd te krijgen. Kraker Joost: „De eigenaar kent de wet, net als wij.
Hij heeft de boel hier zo achtergelaten en doet er vervolgens niks meer
mee. Toen we hier inkwamen, hebben we de politie gebeld. Die moet dan
leegstand constateren en dan is het goed. Dan mag je er wonen.“
Volgende week doet de rechter uitspraak. Mocht de uitspraak van de rechter
negatief uitvallen voor de krakers, dan staan ze weer op straat. „Waar we
dan heen gaan, weten we nog niet. Dat komt altijd wel weer goed. Maar we
gaan uit onszelf, daar hoeft in ons geval echt geen ME aan te pas te
komen.“
BN/de Stem Oosterhout 09-11-2006
--------------------------------------------------------------
Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
Online Archief: http://www.krakenpost.nl/archief
[10 Nov 14:00u]: 266 abonnees + 403 niet-abonnees
--------------------------------------------------------------
ontvangsttijd Fri Nov 10 13:41:53 2006
Dit document staat op krakenpost.nl
voor de huidige en 11 maanden
het origineel blijft op skwot.dvxs.nl:
http://dvxs.nl/~skwot/{jaar}/{maand}/{nnnn}.html
kop