[kraken] Voorpost versus kraakpanden

Auteur: Kafka, Antifascistische Onderzoeksgroep <kafkanet@xs4all.nl>
Datum: 05 sep 2007 12:57 uur

Beste mensen,
Eind 2006 en begin 2007 viel een groepje extreemrechtse activisten vanuit
een Voorpost-clubje in Almere kraakpanden aan in Amsterdam Noord en Almere.
Op onze site staat nu een artikel over Voorpost en deze groep.

http://kafka.antifa.net/
Voorpost zet Almere in Vuur en Vlam

mvgr. Kafka

----------------------------------------------------------

Voorpost Nederland
Kafka - 4 september 2007

De Heelnederlandse actiegroep Voorpost viert dit jaar haar eenendertigste
verjaardag. In 1976 werd Voorpost opgericht in Vlaanderen. Het was een
product van een onrustige periode binnen de Vlaams-nationalistische
beweging. Gematigden en radicalen vlogen elkaar in die periode stevig in de
haren. Dat leverde een aantal nieuwe extreemrechtse organisaties op,
waaronder een nieuw partijtje, het Vlaams Blok, en een nieuwe actiegroep,
Voorpost.

Voorpost Nederland
Voorpost was vanaf het begin behalve Vlaams-nationalistisch ook
uitdrukkelijk Heel-Nederlands. Dat wil zeggen dat de organisatie zich hard
maakte voor het samenvoegen van alle Nederlandse taalgebieden (Nederland,
Vlaanderen en Frans-Vlaanderen). Verder werd nadrukkelijk solidariteit
betuigd met het blanke minderheidsregime in Zuid-Afrika. Het
Heel-Nederlandse karakter werd ingevuld met een Nederlandse afdeling,
opgericht op 1 januari 1978. Sindsdien is de Nederlandse afdeling altijd
blijven bestaan, al was dat met tijd en wijlen vooral op papier. Er zijn in
die dertig jaar eigenlijk drie periodes te onderscheiden met elk een eigen
karakter: 1978-1996, 1996-2004 en 2004-nu.

1978-1996: Vlaamse inspiratie
De eerste periode had de Brabander en oprichter van Voorpost-Nederland Frie
Verbrugge (1945) de touwtjes grotendeels in handen. Samen met zijn
medebestuursleden Stan de Beukelaar (1917, een handelaar in
nazi-propaganda) en NVU-lid Frans Voermans (1932) bouwde hij Voorpost de
eerste jaren op. In deze periode heeft Voorpost zich laten leiden door de
grote broer uit Vlaanderen. De Vlaamse inspiratie kreeg op drie
verschillende manieren vorm: Door gezamenlijke thematiek, Vlaamse
ontwikkelingshulp en kopieergedrag van de Nederlandse tak.

De gezamenlijke thematiek was primair natuurlijk de ‘Dietse gedachte’, het
streven naar ‘Heel-Nederland’. Maar ook andere thema’s werden in de loop
der jaren door beide Voorposten opgevoerd: strijd tegen immigranten en
linkse politiek, de steun aan gelijkgezinden in het buitenland (vooral het
blanke regime in Zuid-Afrika) en eerherstel voor oorlogsmisdadigers uit de
Tweede Wereldoorlog.
Er werd geprobeerd in Nederland, in navolging van hun Vlaamse collega’s,
een serieuze actiegroep uit de grond te stampen. Dat bleek door gebrek aan
aanhang echter niet mogelijk zonder Vlaamse ‘ontwikkelingshulp’. Wanneer
Voorpost iets organiseerde in Nederland lukte dat alleen als er een blik
Vlamingen werd opengetrokken. Dat leverde bizarre situaties op, waarbij
bijvoorbeeld een bezetting in Amsterdam van Voorpost werd uitgevoerd door
een groep van Vlamingen en één Nederlander.
Het kopieergedrag van de Nederlandse tak lag niet alleen in de thematiek,
maar ook in de vorm, zo gingen beide Voorpostafdelingen begin jaren
negentig over tot het ronselen van vrijwilligers voor een fascistische
Kroatische militie in de Joegoslavische oorlog. De Nederlanders gingen ook,
geïnspireerd door de Vlaamse IJzerbedevaart, ook op zoek naar een
Nederlandse nationalistische viering. Er werd een aantal jaren tevergeefs
geprobeerd om met een grote groep deel te nemen aan de
Fries-nationalistische Warnsherdenking. Voorpost werd daar echter door de
organisatie en antifascisten geweerd.

Terwijl Voorpost in Vlaanderen zich voorspoedig ontwikkelde met een groot
aantal leden, spraakmakende acties en nauwe banden met het groeiende Vlaams
Blok, bleef de Nederlandse tak daar bij achter. Dat lag deels aan de in
Nederland impopulaire extreemrechtse thema’s, maar ook aan de tegenwerking
die Voorpost ondervond. De organisatie vond niet alleen regelmatig
antifascisten op haar weg, maar dreigde ook al snel in de belangstelling
van justitie te komen. Dat gold althans voor bestuurslid Stan de Beukelaar,
die in 1982 vervolgd werd voor de verspreiding van antisemitisch materiaal.
Voorpost probeerde dit gevaar af te wenden door het bestuur (inclusief De
Beukelaar) te vervangen. Na een korte periode met een ander Nederlands
bestuur, werd het Nederlandse bestuur formeel overgenomen door Vlaamse
Voorposters. Op de achtergrond bleef Frie Verbrugge echter feitelijk
Voorpost-voorzitter, deels onder zijn pseudoniem “Toon Vrijman”.
Door de toenemende druk zag Voorpost in Nederland zich steeds meer
genoodzaakt om zich terug te trekken. Voorpost-Nederland ging zich in die
periode steeds meer op Vlaanderen oriënteren. Steeds vaker werden
bijeenkomsten in Vlaanderen bezocht, als alternatief voor Nederlandse
activiteiten. De enige twee projecten van enige omvang die Voorpost begin
jaren negentig nog van de grond probeert te krijgen, zijn de eerder
genoemde ronselpraktijken voor Kroatië en het bezoeken van de Warns-herdenking.

1996-2004 Nieuwe rechtse impulsen
In 1996 kreeg Voorpost in Nederland een flinke impuls. Reden was de
ondergang van de CP’86. Na een periode van interne twisten en scheuringen
stapte een deel van het CP’86-kader uit de partij en nam Voorpost in
Nederland over. Marcel Rüter werd voorzitter en Tim Mudde actieleider. Het
gedonder in de CP’86 en het gebrek aan succes, had deze groep tot de
overtuiging gebracht dat in Nederland geen ruimte bestond voor een
succesvolle extreemrechtse partij. Om wel tot een succes te komen moesten
er twee paden bewandeld worden. Enerzijds moest de eigen achterban
onderwezen worden, met domme skinheads zou het immers nooit wat worden.
Anderzijds moest er met spraakmakende acties media-aandacht worden
gegenereerd en nieuwe aanhang verkregen worden.

Marcel Rüter
Marcel Rüter nam het onderwijs op zich. Hij begon een programma om de
Voorpost-aanhang wegwijs te maken in het nieuwrechtse gedachtegoed. Dat
betekende een grote verandering voor Voorpost. De klassieke thema’s voor
Voorpost (en extreemrechts) werden in de ijskast gelegd en vervangen door
thema’s die Voorpost toegankelijker moesten maken: Globalisering (tegen
Amerikaanse invloed op Nederland), dierenleed en milieu verrasten vriend en
vijand.
Tegelijkertijd probeerde Mudde weer een Voorpost-actiepoot uit de grond te
stampen. Hij organiseerde rond de nieuwe thematiek acties: folderacties
tegen ritueel slachten, tegen de veramerikanisering van Nederland en tegen
de Europese Unie.
Ondanks deze frisse wind blijft het sappelen met Voorpost. Een echte
doorbraak komt er niet en interne spanningen zorgen voor het vertrek van
Mudde in 1999. In de periode daarna moddert Voorpost nog enige tijd door,
maar zakt uiteindelijk weer helemaal in.

2004-2007 De jeugd wil actie
Het is wachten tot weer een nieuwe impuls, die in 2004 komt met het
aantreden van Paul Peters als actieleider. Omstreeks diezelfde tijd maakt
Marcel Rüter plaats voor Robert Schaap als voorzitter. Zowel Schaap als
Peters lopen dan al jaren mee binnen extreemrechts in Nederland. Na de
nieuwrechtse periode van Rüter, veranderen zij Voorpost in een
actieorganisatie die zich primair richt op het inbedden van nieuwe jonge
rechts-extremisten. Paul Peters had al eerder geprobeerd om de openliggende
‘markt’ van extreemrechtse gabbers tot de zijne te maken via de actiegroep
Stormfront Nederland en de NNJ (jongerenorganisatie van de NNP). Dat was
echter mislukt en bij beide organisaties stapte Peters met slaande deuren
op. De derde poging, via Voorpost, lijkt echter meer vruchten af te werpen.

Peters en Schaap zetten diverse kringen op en gaan actief op zoek naar
groepen extreemrechtse jongen. Zij doen dit op drie manieren die
klaarblijkelijk goed aansluiten bij de jongeren waar ze naar op zoek zijn.
Ten eerste zoeken ze de jongeren op via allerlei communicatiemiddelen op
internet. Van populaire jongerensites als Partyflock tot extreemrechtse
fora als Stormfront en Holland Hardcore probeert Voorpost Nederland
jongeren te interesseren voor hun boodschap en organisatie. Ten tweede is
Voorpost erg actief bij het aflopen en organiseren van borrels voor
rechts-extremisten. Dit verschijnsel, waarbij extreemrechtse activisten een
kroegontmoeting ergens in het land organiseren om de eigen achterban en
potentieel nieuwe leden te ontmoeten, heeft de laatste jaren een flinke
vlucht genomen. Met name Paul Peters is een trouw bezoeker van dergelijke
borrels. Ten derde organiseert Voorpost acties om de achterban een
invulling te bieden voor hun ideeën. En dan niet meer van die ‘moeilijke’
thema’s als onder Tim Mudde, maar eenvoudig: tegen moskeeën, asielzoekers
en antifascisten.

Voorpost-feestje in Zoetermeer, bevrijdingsdag 2005

In 2005 lijkt Peters op deze manier een vette vis binnen te halen. Via zijn
broertje Danny Peters en Voorpost-activist Sjors Remmerswaal komt hij in
contact met een groep jonge rechtsextremisten in Zoetermeer. Deze groep
heeft dan al een stevige naam gevestigd in Zoetermeer door extreemrechtse
propaganda-acties, relletjes en mishandelingen. Voorpost lijkt de groep met
succes binnen te halen, onder andere door het houden van borrels. Peters
bemoeit zich vervolgens persoonlijk (maar onder een valse naam) met
gesprekken met de gemeente om een zaal te krijgen voor een feest op
bevrijdingsdag. Hij slaagt in zijn opzet en de groep kan in een
gemeentelijk gebouwtje, aangekleed met Voorpost-posters een feestje vieren.
Het feest heeft echter een openlijk nazistisch karakter, net als de zojuist
geworven groep. De groep vervreemdt zich snel van Voorpost en radicaliseert
verder tot het huidige openlijk nazistische en gewelddadige Jeugd Storm
Nederland (JSN).
Naast deze mislukte wervingspoging weet Voorpost her en der nog groepen
jongeren te werven. Een andere groep die binnen wordt gehaald is een groep
extreemrechtse jongeren in Almere. Ook hier gaat het om een groep
voormalige Lonsdalejongeren, die via internet en zelforganisatie
uiteindelijk bij Voorpost terecht kwamen. Deze groep vormt vanaf 2006
Voorpost-Flevoland. Maar ook hier gaat iets goed mis: de groep blijkt naast
de activiteiten voor Voorpost ook verantwoordelijk te zijn voor een reeks
brandstichtingen in Almere en omgeving (zie kader ‘Voorpost zet Almere in
vuur en vlam’). In augustus 2007 staan elf betrokkenen voor de rechter.
Voorpost-Nederland belooft ze bij een veroordeling te royeren en ontkent
bovendien dat er meer dan twee personen van deze groep lid zijn geweest.

Dit alles leidt tot een interessante vraag: Hoe komt het dat er in twee
jaar tijd, twee aan Voorpost gelieerde groepen zich dusdanig radicaal en
gewelddadig ontwikkelen. Het antwoord lijkt voor de hand te liggen:
Voorpost zou voor de bühne een nette organisatie zijn, maar op de
achtergrond de jongeren aanzetten tot gewelddadige acties. Dat zou op zich
in het straatje van Paul Peters passen. Die is immers, goed gekleed en dito
gebekt, het prototype van een nette rechts-extremist. Tegelijkertijd laat
zijn verleden (veroordeeld wegens bekladden Joodse begraafplaats) en zijn
heden (regelmatige oproepen tot solidariteit met gevangen geweldplegers)
een ander beeld zien.
Aan de andere kant lijkt dit antwoord te eenvoudig. Het lijkt erop dat
Peters en Schaap misschien wel begrip hebben voor gewelddadige acties, maar
dat ze tegelijkertijd de Voorpost-achterban proberen bij te brengen dat het
op termijn alleen maar narigheid oplevert.
Maar als dat waar is, waarom dan toch de ontsporing van twee
Voorpost-groepen? De meest waarschijnlijke optie is dat Voorpost, door
enthousiast dit soort groepen binnen te halen, het onheil over zichzelf
afroept. De jeugdige leeftijd, gecombineerd met radicaal gedachtegoed en
ontsporende geweldsdiscussies op internet zorgen dat dergelijke groepen
zich gemakkelijk op een gewelddadig pad begeven. Doordat Schaap en Peters
deze groepen vervolgens faciliteren met ideologische bagage, periodieke
ontmoetingen en een landelijk netwerk van rechts-extremisten (waaronder
veel (ex)geweldplegers) lijkt de stap naar geweld eerder dichterbij te
komen dan af te nemen. Of Peters en Schaap vervolgens zelf het laatste
zetje geven is dan al snel een irrelevante vraag.

Voorpost zet Almere in vuur en vlam

Eind augustus diende er een opvallende strafzaak in Nederland. Een groep
van elf rechts-extremistische jongeren moest zich verantwoorden voor een
reeks aanslagen in Almere. Er was geprobeerd brand te stichten in een
synagoge, een islamitische slagerij, een islamitische school en een
kraakpand in Amsterdam. Verder had de groep een kraakpand in Almere
bestormd en in brand gestoken.

Na deze laatste actie werd een van de jongeren, Nick Schilder, op de vlucht
gearresteerd door de politie. Door een tap op zijn telefoon te zetten en
door zijn verklaringen, wist de politie in korte tijd de hele groep te
arresteren. In de loop van het onderzoek werden ook de overige zaken
opgelost. Alle verdachten legden een bekentenis af. Het dossier is daarmee
rond, er kan nog wat worden gesteggeld over details in de rechtszaal, maar
bewezenverklaring en stevige straffen liggen in de lijn der verwachting.
Interessant is het echter om te proberen de groep in een iets breder
context te plaatsen.

Het gaat hier om een groep jongeren die voor een deel afkomstig zijn uit
extreemrechtse gabberkringen. Ze leerden elkaar via jongerencircuits
(feesten, uitgaan, school, gezamenlijke vrienden) kennen en deelden een
rudimentaire extreemrechtse ideologie. Ze werden actief op diverse
internetfora, waaronder het Stormfrontforum. In 2005 noemde de groep zich
‘Wakker Almere’ en kwam ook een leidersfiguur bovendrijven: Elmar de
Kuijper. In februari 2006 duikt De Kuijper op bij een demonstratie in
Amsterdam, waartoe op Stormfront is opgeroepen. Hij raakt daarna in contact
met de Utrechtse groep rechts-extremisten van ‘Platform de Krijger’ (PdK).
De Almeerse groep besluit zich aan te sluiten en verder te gaan als de
afdeling Almere van PdK.
De nieuwe afdeling organiseert een paar borrels en een barbecue. Verder
wordt een actie tegen posters van allochtone feesten georganiseerd. In
oktober 2006 stapt de groep over van Platform de Krijger naar Voorpost.
Uiterlijk lijkt er niks te veranderen: er worden vooral borrels
georganiseerd, alleen zijn vanaf dit moment ook landelijke Voorpost-leiders
Paul Peters en Robert Schaap regelmatig aanwezig.

Op de achtergrond verandert er echter wel wat. In dezelfde maand waarin de
groep lid wordt van Voorpost begint een viertal kernleden (Elmar de Kuijper
(1987), Anton Mostert (1986), Nick Schilder (1987) en Michel Reijgers
(1987) samen met de Almeerse neonazi Brian Boender (1988, noot #1) een
reeks brandstichtingen. De eerste keer wil de groep een moskee in brand
steken. Wanneer de ramen echter te goed beschermd blijken tegen aanslagen
besluiten ze uit te wijken naar een synagoge. Brian Boender gooit een steen
door een ruit, gevolgd door twee brandbommen. Uiteindelijk dooft het vuur
voordat er echt brand uitbreekt.
Een week later wordt dit recept herhaald bij een islamitische basisschool.
Ook hier komt het uiteindelijk niet tot een echte brand. Weer een week
later gaat dezelfde groep naar een kraakpand in Amsterdam-Noord. Ze zien
dat er mensen binnen zijn, maar gooien toch een ruit in en twee brandbommen
naar binnen. Ook hier komt het gelukkig niet tot een echte brand, die
fatale gevolgen had kunnen hebben.
Vlak voor kerstmis gaan dezelfde vijf weer op pad. Ze proberen de ruit van
een Islamitische slagerij in Almere met een bijl in te slaan. Dat mislukt
en ook dit keer gaan de brandbommen voortijdig uit. Na deze aanslag blijft
het even rustig, tot een groep linkse jongeren een pand kraakt in Almere.
Elmar de Kuijper hoeft niet lang na te denken over een reactie. Hij
mobiliseert zijn achterban van Voorpost-Flevoland. De groep verzamelt en
gaat gewapend met knuppels, ploertendoders, een gaspistool en twee
brandbommen naar het pand. Ze vallen binnen, jagen de krakers naar buiten
en één lid van de groep gooit een brandbom. Het lijkt waarschijnlijk dat
het grootste deel van de andere Voorposters in dit geval niet op de hoogte
was van de plannen tot brandstichting. Dit keer werkt de brandbom in ieder
geval wel: het hele gebouw brandde tot de grond toe af.

Na hun arrestatie wordt er door alle leden veel aan de politie vertelt en
later ook in de rechtszaal komt er veel informatie naar buiten. Binnen de
groep was al geruime tijd sprake van een duidelijke hiërarchie. De Kuijper
was onbetwist leider, geassisteerd door ‘ideoloog’ Anton Mostert. Verder
was de kern van vijf verantwoordelijk voor het gros van de aanslagen. Ook
bezochten zij landelijke acties. De andere arrestanten waren alleen
betrokken bij de aanval op het kraakpand in Almere, maar niet bij de andere
brandstichtingen. Het gaat echter te ver om ze daarmee af te doen als
gedachteloze meelopers. Ze waren bijna allemaal lid of nauw betrokken bij
Voorpost. Ze bezochten de periodieke borrels en namen deel aan
extreemrechtse activiteiten in het land (demonstraties en bijeenkomsten van
andere organisaties).
Eén van de arrestanten, Robin Barendse, bijvoorbeeld presenteerde zich
tegenover de politie en de rechter als de vermoorde onschuld en bedrogen
meeloper. Hij was meegegaan op de uitdrukkelijke voorwaarde dat het een
geweldloze actie was, zo stelde hij. Het gepleegde geweld kwam voor hem als
een donderslag bij heldere hemel.
Op Stormfront schreef hij echter daags na de aanval en brandstichting:
‘Mooie actie! Mensen die met opzet overlast maken moeten ook verwijderd
worden.’ Barendse is al sinds 2004 actief binnen het extreemrechtse
circuit. Het feit dat hij in de rechtszaal een T-shirt droeg van ‘Burzum’
(een veroordeelde brandstichter, moordenaar en rechts-extremist) kan ook
niet minder dan een knipoog naar de rechtbank geweest zijn.

De ‘harde kern’ van vijf werd veroordeeld tot zestien maanden cel en acht
maanden voorwaardelijke celstraf. De andere zes verdachten kregen straffen
die varieerden van 200 uur werkstraf tot zeven maanden cel.

Het is, gezien de straffen voor de harde kern, onwaarschijnlijk dat we
binnenkort veel zullen horen van de Almeerse Voorposters. Of het na hun
gevangenisperiode zo zal blijven is echter de vraag. Elmar de Kuijper
verklaarde bij de rechtbank bij zijn ideeën te blijven, maar ze in de
toekomst een andere invulling te willen geven. Michel Reijgers verklaarde
tegenover de rechter dat hij de ‘drive’ van Hitler wel begrijpt, hij deed
‘het’ immers voor zijn land. Alleen in de uitvoering was Hitler te ver gegaan.

Noot (#1) Brian Boender is het enige lid van de groep dat volgens
Elmar de Kuyper geen Voorpost-lid is. Boender verkeert al geruime tijd in
kringen van JSN en Combat 18. Hij zit onder de nazistische tatoeages en
verklaarde bij de politie Hitler-aanhanger te zijn. Terug

_________________________________________________
      ... Antifascistische Onderzoeksgroep Kafka
      ... Postbus 14710
      ... 1001 LE Amsterdam
      ... 06-51682822
      ... kafkanet@xs4all.nl
      ... http://kafka.antifa.net/
giro ... 71006
_________________________________________________
      ...
      ... zie voor onze PGP-sleutels:
      ... http://kafka.antifa.net/contact.htm
_________________________________________________

--------------------------------------------------------------
 Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
 Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
 Online Archief: http://www.krakenpost.nl/archief
 [05 Sep 12:00u]: 254 abonnees + 421 niet-abonnees
--------------------------------------------------------------
 
ontvangsttijd Wed Sep 05 10:59:29 2007