[kraken] Plek waar je fiets niet op slot hoeft

Auteur: ro gier <voetzoeker666@gmail.com>
Datum: 10 sep 2007 20:32 uur

UTRECHT - Het Kleine Wijk is een dorp. En misschien wel de enige plek in
Utrecht, waar je je fiets niet op slot hoeft te zetten. Tenminste, als we de
bewoners mogen geloven.
<javascript:enlargeImage('articleImage1',505,380,'yes');>Beeldschermen in de
ramen van de oude woningen tonen het oude Ondiep en de bewoners. FOTO RUUD
VOEST
 Er is een 'maar.' Het Kleine Wijk gaat plat. Tot onvrede van veel Ondiepers
en de bewoners, veelal studenten, die tijdelijk in het arbeiderswijkje zijn
gestationeerd. In afwachting van de sloop.

Verreweg de meeste oorspronkelijke bewoners zijn al vertrokken. Met pijn in
het hart. Op een paar na, zoals de 66-jarige John Hennevelt en Alex
Engelbart. Beiden waren zaterdag van de partij tijdens de Open
Monumentendag, waar Het Kleine Wijk net als een vergelijkbare buurt in de
wijk Zuilen (De Lessepsbuurt) in het programma opgenomen was.

In tegenstelling tot Het Kleine Wijk wordt De Lessepsbuurt, bestaande uit
woningen voor werknemers van voormalig Werkspoor, weliswaar na protest van
de bewoners, wèl gerenoveerd. Kenmerkend voor de beide zogeheten tuinwijken:
veel groen en destijds gebouwd door de gemeente zelf volgens de menselijke
maat.

Hennevelt woont 33 jaar aan de Kastanjestraat. Het Kleine Wijk is in de
jaren twintig van de vorige eeuw gebouwd. Een prestige-object, waaruit de
wijk Ondiep is ontstaan.

Ondieper Engelbart is 29 jaar geleden in het Kleine Wijk geboren. In het
huis aan de Mahoniestraat, waarin hij samen met zijn moeder (die hij
verzorgt) nu nog woont. Over een paar maanden verhuizen hij en zijn moeder
naar de nieuwbouw aan de Ahornstraat.

Hennevelt en Engelbart zijn trots dat hun wijkje deel uitmaakte van de Open
Monumentendag van zaterdag. Eigenlijk is deze aandacht mosterd na de
maaltijd, meent Hennevelt. ,,We zijn te laat begonnen met aandacht te
vragen. Haddden we Mitros misschien nog kunnen bewegen de wijk te renoveren,
in plaats van te slopen.''

Saamhorigheid. Dat is het toverwoord van het Kleine Wijk. De bewoners kennen
elkaar en nemen tijd voor een praatje. De sociale controle is groot.

Sandra, de overbuurvrouw van Hennevelt, woonde voordat ze naar het
volksbuurtje kwam aan het Smaragdplein. Daar kende ze alleen de buurvrouw.
,,Ik was met de verhuizing bezig en ik werd al aangesproken door
buurtbewoners. Ik voelde me meteen welkom.''

Van Het Kleine Wijk is een documentaire gemaakt door voormalige bewoners
Aviva Brouwers en Sanne Sprenger. Stukjes uit de documentaire waren zaterdag
te zien op schermen achter vijf ramen in de wijk. Evenals diverse
fotoportretten en een speciaal ingerichte woonkamer, zoals die er in de
jaren '20 uitzag. Inclusief ouderwetse kolenkachel.

De documentaire is een ode aan de wijk, vertelt Brouwers. Een van de
gefilmde bewoners die is te zien, is de onlangs overleden Jan van
Rosengarten. De film gaat 23 september in première in het volksbuurtmuseum.

Brouwers en Sprenger vinden het jammer dat ze de wijk moesten verlaten. ,,Er
gebeurde altijd wel wat. Raar genoeg heb ik me nergens zo veilig gevoeld als
in het Kleine Wijk.''
ontvangsttijd Mon Sep 10 18:32:40 2007