[kraken] Gekraakt TNO-terrein in de Telegraaf

Auteur: <ravage@antenna.nl>
Datum: 16 sep 2006 11:01 uur

       IN HET HART VAN DE UTRECHTSE HEUVELRUG ligt, onttrokken aan het oog door
dichte bebossing, in de gemeente Zeist al jaren een anarchistische enclave die
geen indringers duldt. Anarchisten, anti-globalisten en andere linkse
actievoerders namen jaren geleden hun intrek in het leegstaande voormalig
dierproeven- centrum van TNO. Het acht hectare grote complex, midden in de
bossen, behoort toe aan de Sliedrechtse ondernemer Gerrit Maat, die het jaren
geleden aankocht. Maar de eigenaar wordt, net als de meeste ambtenaren en
inspecteurs, niet meer tot zijn eigen terrein toegelaten! Kamerlid Hilbrand
Nawijn: „Kijk: een anarchistische staat. En niemand komt hier binnen! Hoe is
dit in vredesnaam mogelijk in Nederland?”

ANARCHISTEN DE BAAS IN ’VRIJSTAAT’ OP VOORMALIG TNO-TERREIN

„DIT KAN ALLEEN IN NEDERLAND!”

Rechtmatige eigenaar niet welkom

door MARTIJN KOOLHOVEN

ZEIST, zaterdag
       Sjoerd, ontbloot bovenlijf, tatoeagering op rechterarm, felle scherpe
blik en gekleed in groezelige spijkerbroek, is op ons geroep afgekomen omdat
een bel ontbreekt. „Wij hebben geen zin in media-aandacht. Wij zitten hier
prima en wij hebben jou weinig te melden. Wil je hier naar binnen? Dan moet je
een brief schrijven, ik zal die in de groep bespreken en het antwoord weet ik
nu al: ‘nee’.” Gastvrijheid is anders.

        Hoewel de acht hectare grond met bebouwing zo’n zeven jaar geleden is
ingepikt van de eigenaar, doen de bewoners alsof het om hun eigendom gaat dat
we willen betreden. Sjoerd wijst nog eens even op het bord ‘Verboden Toegang’
op het hek. „Dat hangen we niet voor niets op! Als jullie door het hek gaan,
pleeg je huisvredebreuk!” Nee, de bewoners van Tnollywood, zoals de anarchisten
hun eigen enclave in de bossen bij Zeist hebben genoemd, willen duidelijk geen
pottenkijkers. Hoge hekken, geen bel en bewaking met honden. Wat hebben ze er
te verbergen?

       Even later, als ook een medebewoner zich in het gesprek heeft gemengd,
wordt de toon een stuk minder aangenaam. Als onze fotograaf Jan Stappenbeld een
foto van het hek met de letters Tnollywood wil maken, komt Sjoerd dreigend
naderbij en roept: „Als je dát doet, dan noteren we je kenteken en zullen we
bij jou thuis foto’s komen maken.”

       Tnollywood is een bijzondere locatie, diep in de bossen tussen het dorpje
Austerlitz en Zeist. De anarchisten hebben twee opvallende buren: aan de ene
kant het sportcentrum van de KNVB (ongeveer op één kilometer afstand) en aan de
andere kant, ook op ongeveer één kilometer, de prachtige villa van pianovirtuoos
Wibi Soerjadi.

       Nog geen zestig kilometer verderop, in Sliedrecht, staat Gerrit Maat (65)
het huilen nader dan het lachen. Hij is een ondernemer van de oude stempel:
rechttoe, rechtaan; niet lullen; handje contantje en hard werken voor je
boterham. Hij kan al jaren zijn eigen terrein in de bossen van Zeist niet meer
op en politie en gemeente doen of hun neus bloedt. De caravanhandelaar, die al
sinds jaar en dag de hofleverancier is van het Centraal Orgaan Opvang
Asielzoekers (COA), kocht het schitterende voormalige TNO-complex op 28 mei
1998 aan met de bedoeling er asielzoekers te huisvesten.

       Zover kwam het echter niet. In de zomer van 1999 raakte Maat zwaar gewond
tijdens een uitje naar de Tour de France. Hij was uitgenodigd door de Rabobank
en tijdens een etentje, ’s avonds met Henny Kuiper, viel hij tijdens een
toiletbezoek, door een noodlottige misstap, meters naar beneden in een kelder.
Negen weken coma, maanden St. Franciscus-ziekenhuis en een jaar lang verblijf
in een revalidatiecentrum waren het gevolg. De medici snapten niet dat hij er
weer bovenop kwam, maar jaren en jaren later was Maat pas weer voldoende
hersteld om het ondernemerschap weer op te pakken.

Kopzorg
              Maar sindsdien heeft hij er een hele andere kopzorg bij: Gerrit
Maat kan het terrein, dat hij in 1998 aankocht, niet meer op! Met tranen van
bittere woede: „Mijn bloed begint te koken als ik bij dat hek kom. Ik word niet
binnengelaten! Die Sjoerd kwam hier laatst aan, slimme jongen hoor, maar wat een
lijflucht! We moeten eens praten, zei hij. We willen wel een hectare bosgrond
van je kopen voor een kwartje per vierkante meter. Ik zei: waar gaan jullie dan
wonen, in de bomen? Hou toch op zeg! Ik heb een bedrijf opgebouwd met hard
werken en de hulp van God. Ik kan niet tegen onrecht. Ik ga toch niet met die
lui praten? Ik zou ze het liefst een schop voor hun donder geven!”

Barricaden

        Natuurlijk, je kunt Maat verwijten dat hij niet de barricaden is
opgegaan met een legertje advocaten om de sterke arm te hulp te roepen. Maar
zijn verblijf in ziekenhuisbedden en lange tijd van herstel maakten dit
onmogelijk. Bovendien, eenmaal terug in de zaak, moest hij alle zeilen
bijzetten en lag niet direct de prioriteit bij het leegruimen van de
anarchistische enclave.

       In Tnollywood gelden andere regels en wetten: wonen op een van de mooiste
plekjes van Nederland zonder ooit één cent huur of hypotheek te hoeven betalen!
Verboden toegang voor alle niet Tnollywood-bewoners! Leve de anarchie! En dat
al zo’n acht jaar lang! Geen gemeente, geen politie, niemand die zich afvraagt
wat zich daar achter de hekken van het anti-globalistendorp afspeelt.

       We vragen Sjoerd, aan het begin van onze ontmoeting bij de
’toegangspoort’ van Tnollywood, waar ze eigenlijk van leven? De woordvoerder
luchtigjes: „Ach, iedereen heeft zo zijn baantje. Freelancers, eigen
bedrijfjes. Ik verhuur mijzelf als vrachtwagenchauffeur en ik (hij glundert
veelbetekenend) – rommel wat aan…” De bezetters blijken weinig boodschap te
hebben aan de eigenaar: „Wij hebben onze rechten. Wij hebben recht op licht en
water zolang we maar betalen.”

       Dat in Tnollywood andere regels en wetten gelden, werd ook eigenaar
Gerrit Maat twee jaar geleden pijnlijk duidelijk toen een voormalig
kantoorgebouw van TNO, gelegen op het terrein, vrijwel tot de grond toe
afbrandde. Kort daarna ontving Maat een briefje van advocaat mr. Erik Hummels
uit Zeist: „De brandweer was snel ter plekke, maar heeft niet kunnen voorkomen
dat een gedeelte van het voormalige kantoorgebouw is uitgebrand. Mijn cliënten,
de bewoners van het terrein, stellen u bij deze op de hoogte van dat feit. Uw
verzekeringsagent is uiteraard van harte welkom om de schade op te nemen. Voor
het maken van een afspraak kunt u met mij contact opnemen. Met vriendelijke
groet, E.Th. Hummels.” De Sliedrechtse ondernemer kon zijn ogen nauwelijks
geloven: de bewoners nodigen zijn verzekeraar uit zijn eigen terrein te
bezoeken! Hoe krom kan het in Nederland zijn?

              In de krakersscène heeft Tnollywood inmiddels een naam opgebouwd
als het gaat om ruige feesten. Immers: enig toezicht ontbreekt en van
burenoverlast kan geen sprake zijn. „Het begon al met een grote welkomstpoort
met daarop in grote lichtgevende Hollywood-letters ’TNOLLYWOOD’”, zo meldt één
van de partygangers op de website Writer’s Blog. „En dan was er links en rechts
van het bospad van alles georganiseerd. Een kerkje, waar je getrouwd kon worden,
een Botox-kliniek, een cocktailbar met opzwepende muziek, een saloon, een meer
dan levensgroot uitgevoerde treincoupé, en een superdisco in een groot
luchtkussen dat qua vorm nog het meeste weg had van een baarmoeder, inclusief
geboortekanaal. Binnen een zelfgetimmerde bar, en een discotheek. Het enige
waar ik voor vrees, is dat het publiek al het werk dat daar in is gaan zitten,
misschien maar half waardeert. Met alle alcohol en wiet en ongetwijfeld ook
pillen die er verkeren, is iedereen waarschijnlijk spoedig te ver heen om nog
veel van de omgeving te zien. Soit. Tegen twaalven vertrokken Bert en ik weer,
om bijna klem te komen zitten tussen de volksstammen die nog arriveerden. ’t
Wordt in elk geval een gezellig feest.”

        Tweede-Kamerlid Hilbrand Nawijn, die Gerrit Maat nog kent uit de tijd
dat hijzelf directeur was van de Immigratie en Naturalisatiedienst (IND), kwam
laatst poolshoogte nemen en kwam, net als De Telegraaf, van een koude kermis
thuis. Hij kwam ook niet verder dan het hek en de honden. „Niet te geloven,
deze mensen wonen al zeven of acht jaar midden in een natuurgebied zonder een
cent te betalen!” sneert het Kamerlid. „Dit kan alleen in Nederland! Volgens
mij is dit het hoofdkwartier van de anti-globalisten in ons land. Ik kon het
eerst niet geloven, maar meneer Maat komt zijn eigen terrein niet meer op!”
Voor Nawijn is de anarchistische enclave in ieder geval aanleiding de
verantwoordelijke ministers om opheldering te vragen.

       Maat heeft zijn bezette ‘Harlanterrein’, zoals het gebied kadastraal
bekend staat, inmiddels in de boeken met bijna 1 miljoen euro afgewaardeerd.
Maat: „Ik heb een nieuwe compagnon en dat is de belastingdienst. Ik heb in één
keer ruim 900.000 euro afgeschreven. Ik heb tegen de belastingdienst gezegd:
jullie delen mee in de winst en jullie delen mee in de ellende. Je kunt er de
mobiele eenheid op zetten, dan verdienen we beide 6,8 miljoen euro, want dan is
het in één keer bijna veertien miljoen euro waard.”

Enclave
        De gemeente Zeist zit inmiddels ook met de enclave in de bossen in haar
maag, want ze wil het 8 hectare grote terrein verwerven om het „terug te geven
aan de natuur”. Woningbouw in Den Dolder-Noord (gemeente Zeist) is zo uit de
hand gelopen dat de gemeente dringend op zoek is naar een geschikte locatie om
„groen te compenseren”. De gemeente heeft de afgelopen jaren nagenoeg geen
interesse getoond in linkse actievoerders die het voormalige dierproevencentrum
illegaal bewonen. De gemeente vindt het eerst en vooral een zaak tussen eigenaar
Gerrit Maat en de bewoners.

       Voor Maat is de maat echter méér dan vol. Het Rotterdamse
advocatenkantoor Weerts & Van Rooij spant een kort geding aan bij de rechtbank
met een verzoek tot ontruiming van de bossen bij Zeist. Terwijl we bij Gerrit
Maat op kantoor zijn, belt, heel toevallig, Sjoerd naar de eigenaar van het
terrein. Het blijkt een hernieuwde poging van de anarchisten om een deel van
het complex, voordat de gemeente het mogelijk in handen krijgt, te kopen. Ze
bieden E 100.000 voor één hectare aan grond.

              Het kost Maat zichtbaar moeite een telefoongesprek te voeren met
de bezetter van zijn terrein. „Ik ben geen kraker, ik heb altijd hard gewerkt
voor mijn centen”, zo houdt hij de actievoerder vaderlijk voor. De actievoerder
aan de andere kant van de lijn: „Ach, we hebben een gedoogcontract met de
gemeente. Los van het feit dat ik hier al woon, heb ik belang bij een gedeelte
van dit terrein. Je moet wat proberen in het leven, hè?”

Bron: Telegraaf, 16 september 2006

----------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------
 Afmelden, e-mail: kraken-post-unsubscribe@dvxs.nl
 Opnieuw aanmelden: kraken-post-subscribe@dvxs.nl
 Online Archief: http://www.krakenpost.nl/archief
 [16 Sep 11:00u]: 259 abonnees + 392 niet-abonnees
--------------------------------------------------------------
 
ontvangsttijd Sat Sep 16 09:02:27 2006